Bütün bunlarla birlikte Fethullah Gülen Hocaefendi, Görmez’in ve  Diyanet’in de tanıyıp bildiği üzere bir vâiz, hatip, âlim, mütefekkir ve hizmet insanıdır. Gülen, Diyanet’in resmi bir vâizi olarak Türkiye’nin pek çok yerinde hatta en büyük camilerinde on binlerce insana senelerce vaaz  etmiştir. Gülen’in vaaz, hutbe, sohbet ve röportajları, kitapları toplumda en çok bilinen dinlenen ve okunan  eserler arasındaydı. Diğer bir ifadeyle Gülen,  kamunun neredeyse en yakından tanıdığı bir âlimdir. Enteresandır ki, muhterem Hocaefendi’nin ne sözlü ne de yazılı yayınları   hakkında Diyanet, yarım asra yakın bir zaman zarfı içinde dinin ruhuna uymayan herhangi bir yaklaşım olduğuna dâir bir tespit ve açıklamada bulunmamıştır. Daha da ilginci Görmez ve Diyanet’in en önde gelen şahsiyetleri Gülen’in tavsiye ve rehberliğinde yapılan “Kur’an ve İlmî Hakikatler”, “Peygamber Yolu” ve “Ortak Yol Haritası; İcma ve Kolektif Şuur” gibi uluslararası sempozyumlara bizzat katılmışlardı. Diyanet İşleri Başkanı sıfatıyla katıldığı bu sempozyumlara Görmez, dünyanın pek çok yerinden iştirak eden âlimlerin huzurunda Gülen’e ve Hizmet hareketine takdir ve tebriklerini ifade etmişti.  

Bu çerçevede hem rasyonel hem de vicdanî açıdan Görmez ve temsil ettiği Diyanet câmiasının, tanıyıp bildikleri, inanç, görüş ve hizmetini takdir ettikleri ve İslam Dini’nin ruhuna uygun olmayan hiç bir yaklaşımını bulamadıkları Gülen’i, cımbızlama mühendisliği ile din dışı bir anlayışla itham etmeye kalkışmalarını hakperestlik ve insaf ile bağdaştırmak mümkün müdür!?