Nizâmî’nin İngilizce’ye çevrilmiş bir kitabında rastlamıştım, “Lillâhî künûzün tahte’l-arşı; Mefâtîtühâ, el-sinetü’ş-şuarâ… God hath Treasuries aneath the Throne, the Keys whereof are the Tongues of the Poets” Hadis-i şerif olarak rivayet edilen bu sözü şöyle tercüme edebiliriz: “Arş’ın altında Allah’ın (bilinmedik) hazineleri vardır; bunların anahtarları da şâirlerin dilleridir.” Mülhemûndan olduğuna dair hüsn-ü zannım olan “Gül Muştusu”  şairi merhum Sezai Karakoç’un müjdeli ifadelerinden bir kısmını takdim etmek istiyorum:

Bahar dediğin de ne 

Bulutun içinde kaybolan kuş

Cihetsiz serçe sesleri

 (…)

Güllerin içine yağdığı 

Bahar aydınlıklarının

Şeyhe yaklaşan bir mürit gibi

Dolusu bahçemize 

 (…)

Üç mevsim ölsen de 

Hiç olmazsa dirilirsin baharda

 (…)

Gülün açışı gibi

Bahar söylenmeye başlar 

Eriyen karlarla birlikte

Derken kır otun diliyle 

Fısıldar bir dirilişi

Bir serçe mayıs sabahı 

Tak tak vurur tahtaya

 (…)

Araştırıyor gözleriyle kuşlukta biriken

Muştulu kader seslerini

Bir şey olacak biliyor ama ilerde

Aşağıda çarşıda ve şehirde

Tren yolunda lokomotiflerde

Hiç görmediği büyük şehirlerde

Bir şey olacak biliyor ama ilerde 

Bağdat’ta Şam’da Kudüs’te

İsmini söyleyemediği

Söylemesi âdeta yasak olan 

Batı illerinde 

Güneşin battığı yerlerde

 (…)

Bahar gelmiş gülü zorlamada

Bulutun içinde gülün özü döğülmede

Sonra bir yağmurla 

Ufak bir esintiyle 

Dökülecek bahçelerin üstüne 

 (…)

Kerpiçte bir değişme var

Ölü tozunda bir doğrulma

Tüyleniyor  mezar  taşları

Sızıyor saçaklardan kiremit kanı 

Oluklardan akıyor 

Dökülmüş çiçek tozlarıyla bulanmış su

Arılar arılar içeceğiniz su bu su

Kerpiç damlarımızın  oluklarından akan

Baharla karışık su

Eleğim sağma damlaları

 (…)

Taş bile çiçeklenir baharda

 (…)

Bahar yağmurları böyle güllere gebe 

İner gökyüzünden bahçelere

Nişanlarda gül şerbeti içilir

Hastalara gül şurubundan ilaç

Gül bir yeni yıl gibi

Yetişir evlere muştu gibi

Hızır fısıltısı say onu

 (…)

Baharın  salavâtı  güller 

 (…)

Gül açar gül kapanır boyuna gönüllerinde 

Yaşlısıyla genciyle

Gül taşırlar dünyanın bütün ülkelerine

 (…)

Bütün bunlar bir başlangıç güllerin açılmasına

Bahçeleri aydınlatan bir mevlüde 

Üstüne gül yaprakları dökülen masalarda

 (…)

Salavatlarla gül dererler

Gül dağıtır

Gül satarlar

 (…)

Güllerle döğdük birbirimizi her baharda

Gül fırlattık birbirimize taş yerine 

Gülle ıslattık birbirimizi

Gül sularında yıkadık saçlarımızı

Gül sularında yıkandık leğenlerle 

Gül taşıdık okullara kitaplar arasında

 (…)

Son insan ölmeden önce 

Bir ülkü inecek bahçelere

Beton ölümler arasına sıkışmış 

Ay verimi küçük parklara 

Gül tarhları gelecek

Küçük parklara büyük kentlere yeniden 

Doğduğum kasabadan 

Size bir mutluluk  haberi gibi

Gül gelecek

Kıyamet demek gülün geri gelişi demek

Gül Peygamber muştusu peygamber sesi

Doğunun açılan alın yazısı

Yırtılan kalbimin çile çiçeği

 (…)

Sen engel olamazsın kış atlısı

Bahar gelince gülün açılışına

 (…)

Gül yaprağından kubbe

Gül fidanından çatı 

Gül kokusundan anne 

Gül şurubundan aşk sanatı

 (…)

Ölülerin üstüne dikilen güller

Onları diriltmeye yeter

Yeter ki, insanın canını yeşertecek

Yaradılış baharının soluğu üfürülsün yüceden

 (…)

-Bahar gelmiş Yusuf

Çok düş gördük

Gül getirilmiş hapisaneye

 (…)

Gül gelmiş gül gelmiş

Şam’dan bir bulut inmiş 

Bağdat’tan bir rüzgar esmiş

Sabah rüzgarları esmiş.

 (…)

Gül tohumlarını saç bize 

Gül bahçesi olan Türbenden 

Ve komşun Tanrı evinden

Ve sevgilin olan sevgilisi  olduğum

Diri Diriltici olanın

Acımasından bize…

Merhum Sezaî Karakoç’a Cenab-ı Hak’tan rahmetler diler, Firdevs Cennetlerinin gülleri arasında olmasını dilerim.