Yargıtay, Ergenekon davasını bozdu. İlker Başbuğ’un Yüce Divan’da yargılanmasına karar verdi. Sürpriz mi? Değil. Beklenen gelişmeydi. Ergenekon ve Balyoz gibi davalar çoktan ters yüz edildi. Dönüm noktası 17 Aralık… AKP’nin suçüstü yakalandığı tarih. Koltuğunu kaybeden sadece dört bakan değildi. AK Parti, AKP’ye dönüştü. Kendini kurtarmak için değerlerinden, ilkelerinden geçti. Kutsallarını yitirdi. Kurtuluşu Ergenekon’un ipine sarılmakta buldu.

En çarpıcı örnek Şamil Tayyar. Kamuoyu, Ergenekon’un meşru siyaset için ne denli tehlike ve tehdit olduğunu onun kitaplarından öğrendi. Siyasetteki referansı o kitaplardı. Ama o yazılanlar hükmünü yitirdi. Arşivler AKP’lilerin Ergenekon karşıtı açıklamalarıyla dolu. Toplasan cilt cilt ansiklopedi olur.

Abdullah Gül ‘Başbakan’ sıfatıyla ilk katıldığı Yüksek Askeri Şûra toplantısında tehlikenin ciddiyetini kavradı. Çetin Doğan’ın çıkışı dengesini alt üst etti. AK Parti kapatılmaktan kıl payı kurtuldu. Sadece bir oy farkla. Kimi Anayasa Mahkemesi üyeleri askerî mekanlarda boy gösterdi. Çok geçmeden AK Parti ‘Cesur bir savcı arayışına’ girdi. Buldu da… Başbakan zırhlı aracını gönderdi. 367 müdahalesi nedeniyle Meclis cumhurbaşkanını seçemedi. Asker Abdullah Gül ismine açıkça karşı çıktı. ‘Özde, sözde’ diyerek tavır koydu. Yarın e-muhtıranın seneyi devriyesi.

Açıkça ben Ergenekon deyince Veli Küçük’ü, Çetin Doğan’ı, Şener Eruygur’u anlıyorum. Darbe için yanıp tutuşan generalleri anlıyorum. Dönemin en üst düzey komutanları Hilmi Özkök ve Aytaç Yalman’ın ‘Ben önledim’ diye pay kapmaya çalıştıkları ‘darbe senaryolarını’ anlıyorum.

‘Bak Dursun imzaya getiriyorsun ama başımıza iş açmasın bunlar’ dediği İnternet Andıcı’nı hazırlayan Dursun Çiçek, bakın Yargıtay kararını nasıl yorumlamış: “Sıra onları azmettiren ve siyasî ortam hazırlayan iktidardan hesap sormaya geliyor. Türkiye’de iktidarı yargılayacak özgür ve tarafsız savcı ve hakim olmadığı için bunların iktidardan düşmesini bekliyoruz.” Artık iş işten geçti. AKP’nin girdiği yoldan dönüşü yok.