Sanırım 70’li yılların ortalarında kendimi komünist olarak görmeye başlamıştım.

Komünistim deyip başka hiçbir şey demesen ve yapmasan bile dönemin ünlü TCK 141-142. maddelerinden hapsi boylayabilirdin.

Daha çocuk denilecek bir yaşta neden komünist olmuştum?

Marks’ı, Engels’i, Lenin’i “yutmuştum” da öyle bir seçim mi yapmıştım?

***

 

Elbette hayır.

Bana bu seçimi yaptıran bir sürü faktör arasında herhalde en baskın olanı ahlaki tercihlerdi.

Adalet, belki de en önde gelen kavramdı.

Dürüstlük, cesurluk, fedakârlık gibi özellikler çok önemliydi.

Tam 40 yıl önce, zevkle ve defalarca okuduğum bu kitapta bir devrimcinin kendini nasıl yetiştirmesi ve ne kadar ahlaklı olması gerektiğini öğreniyordum.

Yıllar sonra her türlü –izm’le birlikte komünizmden de vazgeçtim.

Ama o dönem okuduğum kitapların, yaşadıklarımın, ahlaki tercihlerimin çoğu, bugünkü hayatımı önemli ölçüde biçimlendirdi.

* * *

(Stalin solda Kalinin sağda)

Köylü kökenliydi. Fazla teorik birikimi yoktu. Lenin, Troçki, Kamenev, Buharin, Sverdlov gibi isimlere göre epeyce zayıftı. Stalin ve Molotov gibi hünerli bir organizatör değildi. Yejov ve Beria gibi kirli işler çevirme becerisi de yoktu.

Ama liderlerin üzerinde kolay uzlaştıkları, sembolik olarak “Sovyetler’in Başkanı” sayılan, protokol işlerinde önde gelen bir yöneticiydi. Kısa sürede “Kalinin Dede” olarak da ün saldı. Etkili ve babacan bir konuşması ve tavrı vardı.

* * *

O dönemlerde devlet yönetimi, yurttaşlardan “halk düşmanları”nı ihbar etmelerini talep ederdi. Doğru ya da yanlış, ihbar edilen herkesin işi çok zordu. Komşusunun ve akrabasının yalanına kurban giden birçok insan vardı. Kurunun yanında yaş da yanardı.

At izi, it izi, hepsi karmakarışıktı.

Beni ilk gençlik yıllarımda öylesine etkileyen Devrimci Eğitim Devrimci Ahlak’ın yazarı işte böyle bir adamdı.

Bu arada yıllardır yaptığı gibi birçok kadınla gönül eğlendiriyor, kendisine karşı çıkanları da zorla ikna ediyordu. Bir balerini öldürdüğü ve 17 yaşında bir kızın ırzına geçtiği haberleri yaygınlaştı.

Stalin’in bütün bu rezaletleri, “gerektiğinde Kalinin’e karşı kullanılacak kozlar” olarak biriktirdiği söyleniyordu.

En fazla karısının sürgün şartlarında kısmi iyileştirme yapılmasını sağlamış, 1945’te biten savaşın ardından hazırlanan af yasasını önceden bildiğinden dolayı, eşini epeyce zorlayarak “pişmanlık ve af dilekçesi” yazdırmıştı.

“Stalin’in lütfu” ile sürgün cezası 7 yılda biten Katerina Kalinina ne bir daha Kremlin’e döndü, ne de kocasıyla görüştü.

Sadece bir yıl sonra Kalinin’in cenazesine katıldı.

1960’a kadar sakin ve sessiz bir hayat sürdükten sonra, içinde biriktirdikleri ile birlikte göçüp gitti.

* * *

Geçenlerde bizim gazetelerde “sahte FETÖ ihbarları” haberini gördüm. 

HaberTürk’ün yazdığına bakılırsa, “Asıl korkutucu olan, oğlunu, kocasını, komşusunu ihbar edenlerin sayısındaki fazlalık. Yetkililer, ihbarların büyük bölümünün kişisel problemlerden kaynaklanan kin ve nefrete dayalı, asılsız ihbarlar olduğunu” belirtmiş.

Emniyet yetkilileri, bütün bunların kendilerine zaman kaybettirdiğinden ve hedef şaşırttığından şikâyetçi.

Ancak ihbarcılık ve jurnalcilik, devletin önemli bir haberalma kaynağı olarak kalmaya devam ediyor.

Bizzat Cumhurbaşkanı’nın “tanıdığınız FETÖ'cüleri ifşa edin, bu bir vatanseverlik borcudur, ihbar edin, biz gerekeni yapalım” dediği biliniyor.

İhbar hattı, ihbar e-mail ve twitter hesapları vs. hepsi var.

Ağustos sonlarına doğru İstanbul Şişli’de yaşayan 46 yaşındaki Yaşar K., üniversite için gittiği Bolu’da FETÖ’cü olduğunu savunduğu oğlu S.K.’yi polise ihbar etmişti. Babanın sözleri şöyleydi:

Bir cümleyi izninizle tekrar edeyim:

Yine bu yılın Şubat ayında da İzmir'in Torbalı İlçesi'nde TIR şoförü Ali D., eşi G.D. hakkında Cumhurbaşkanı'na “küfür ve hakaret ettiği” iddiasıyla suç duyurusunda bulunup boşanma davası açmıştı. “Erdoğan'a hakaret etti” deyip ses kayıtlarıyla mahkemeye başvuran adam, “Babam hakaret etse onu da şikâyet ederim” demişti.

Ne büyük sözler değil mi? Özellikle de yüreklerle kıyaslandığında...

T24