Hani bazen yapayalnız hissedersiniz ya kendinizi...

Telefonunuzdaki yüzlerce isme rağmen,

çevrenizden gelip geçen binlere rağmen.

Yorganınızın dışına çıkacak olursanız ayak ucunuzda beklediğini sandığınız gulyabaniye yakalanacağınızı sanırsınız ya hani.

Çıkmak istemezsiniz ya hani odanızdan,

kapılarınız sımsıkı, pencere perdeleriniz ışığı geçirmeyecek kadar örtülmüşken.

Boğazınız düğümlenir nefes alamazsınız ya hani.

Ya da sanki bir daha hiç nefes alamayacakmışsınız gibi ardı ardına alırsınız ya solukları...

Düşersiniz düşersiniz de bir türlü yere inemezsiniz ya hani rûyalarınızda..

Kimse yoktur elinizi tutacak..

Rûyanızdaki yolculuğunuzda size mihmandar olacak.

Gücünüz tükenmişken suyun içinde beklersiniz ya hani bir el ya da ayağınızı basacağınız küçücük bir alan...

Sancılar içinde açlıktan karnınız sırtınıza geçmişken kıvranırsınız ya gören duyan birinin kapınızı çalmasını umduğunuz..

Yüreğiniz heyecanlı heyecanlı, yerinden fırlayacakmış ama birazdan yorulup duruverecekmiş de Sizi hayat yolunda cansız koyacakmış gibi atıyorken bir ilaç, bir dokunuş beklersiniz ya hani...

Gözyaşlarınız yalnız akıyorken,

bulamıyorken başınıza bir omuz,

yokluğunu duyarken sırtınız için bir duvar..

Oturup kalırsınız ya iki eliniz şakaklarınıza dayalı ve sessiz..

Ya da sevdiğiniz, can pâreniz, yol arkadaşınız kapalı gözlerle kendinden geçmiş halde perişan bir hasta gibi yatıyorken dipsiz bir çaresizlik içinde beklersiniz ya hani bir medet, bir dua, bir imdat...

Hâliniz hâlimizdir.

Aynı halleri yaşamamız muhal, bilmekteyim..

Lâkin yüreklerimizde Sizin de acılarınız kanıyor, ciğerlerimizde Sizin de ağlamalarınız kaynıyor.

Sabretmek düştü hepimize.. Acıya, ıstıraba, çileye, ayrılığa, iftiraların yaralayıcılığına.

Biliyorum herkes çok zor günleri öğütüyor,

biliyorum bu zor günler hepimizi öğütüyor.

Amma sevindiğim bir şey var;

Sen, ben.. dün kötü değildik.. bugün de değiliz.

Biz.. Dün bilerek, kasten, taammüden kötü işlerde hiç olmadık.. Bugün de yokuz elhamdülillah.

Peygamberlerin başına gelenler,

Hak yolunun yolcularının başına gelenler geliyor başımıza...

Dememek gerek "neden böyle", "niçin ben", "ne oldu, bunlar neyin karşılığı".

Şükretmek gerek hem de zerrat adedince Allah'a;

"Ey Rabbimiz,

Senden izinsiz olmaz kainatta hiç şey.

O zaman vardır bütün bunlarda anlamamız gereken çok şey.

Duyur gönlümüze hikmetini

Yazdır isimlerimizi yolunun sadıklarının yanı başına.

Her şey Senden.

Neyimiz varsa hepsi zaten Sen’dendi...

Ancak Sen ihsan edersen bir şeylerimiz olur

Verdiklerin için de hamd olsun

vermediklerin için de ya Rab.

N'olur koma bizi yollarda

batarız.. ağlarız.. yanarız..

Bizi bırakma Sensiz

bizi bırakma rahmetsiz.

Lütfun da hoş Rabbim, kahrın da.

Senden gelene elhamdülillah...

Lakin kalmadı dizlerimizde derman..

yüreklerimiz parça parça

hayatlarımız mefluç

basit iradelerimiz suskun.

Medet Allahım medet..

Bırakma bizi buralarda..."

Bilin istedim;

hâliniz hâlimizdir.

Aynı halleri yaşamamız muhal, bilmekteyim..

Lâkin yüreklerimizde Sizin acılarınız kanıyor, ciğerlerimizde Sizin ağlamalarınız kaynıyor.

Dua edelim, sabredelim, birbirimize omuz olalım, sırt olalım.

Geçecek bu karanlık günler.

Geçecek inşaallah.