Bebeklerin kendi başına ayakta durmayı öğrenip yürümesi her anne ve babaya büyük heyecan verir. Doğduğunda refleksif hareketlere sahip olan bebek yürüme becerisini kazanarak etrafında hareket eden bir bebeğe dönüşür. Bebeklikteki bu gelişme, hareketlerle ilgilidir ve "motor gelişim" olarak adlandırılır. Motor gelişim, olgunlaşma ve öğrenme yoluyla gerçekleşir. Yürüme, konuşma, elle tutma ve el kontrolü gibi beceriler temelde olgunlaşmaya dayalı becerilerdir. Bebeklerin yürüme sürecinde en sık tartışılan konulardan biri de yürüteç kullanımıdır. Aileler özellikle 4-7. aylar arasında, biraz da çevrenin baskısıyla çocuklarına yürüteç alırlar ve kullandırırlar. Yürüteç bebeğin doğal yürüme dönemleri sırasında (tam basamadığı çökme dönemi, tekrar ayakları üzerine bastığı istemli ayağa kalkma dönemi ve sıralama - yürüme dönemleri) duraklamaya ve kesintiye sebep olur. Yürütecin bebek için olumsuz etkileri: Vücudu yer çekimine karşı dik durmaya hazırlıklı olmayan bebek, yığılarak duracağı için gibi omurga eğriliklerine sebep olabilir. Ayak yapısı daha hazır olmadan bastırıldığı için ayak deformiteleri oluşabilir. Kalça yapıları tam gelişmeden, tüm vücut ağırlığının simetrik ya da asimetrik olarak kalçalara yüklenmesi sonucu kalça problemleri oluşabilir. Bebek yürüteçte aslında yürümez, ayakları ile iteleme yapar. Bacak boyu kısa geldiği ve tam basmayı bilemediği için parmak ucuna basar ve bu, alışkanlığa sebep olabilir . Böylece yürüdüğü zaman parmak uçlarında yürüyebilir. Bebek, kaşla göz arasında masa örtülerini tutup çekerek masa üzerindeki ağır cisimleri üzerine düşürür veya akla gelmedik bin bir türlü tehlikeye maruz kalabilir. Amerika Birleşik Devletleri'nde yapılan araştırmalarda 1-12 ay arasında geçirilen kafa travmalarının sebepleri arasında, yüzde 90 oranında yürüteç kazaları tespit edilmiş. Bebek kısıtlı bir mekanda kaldığı için psikolojik gelişimini de olumsuz yönde etkiliyebiliyor. YAZI: UZ. DR. ESRA DOLAR ZAMAN