Filmde bilinmez bir ülkede, sıradan bir sorgu odasında kötü polisin sistemin nasıl işlediğini anlatması teması isleniyor. Kötü polis, işlediği suçların, insanları terörist ilan edip cezasını kendisinin kesmesinin yanlış olduğunun bilincinde ancak bu suçu bireysel işlemediğini de... Bir toplumun her öğesiyle ortak olduğu zulmü başta Hannah Arendt'in 'Kötülüğün Sıradanlığı' eserindeki ifadeleriyle anlatan ve filmde bunu detaylandıran yapım kısa olmasına rağmen mesajını direkt olarak veriyor. Türkiye'de onbinlerce kadın başta olmak üzere sistem tarafından cezası kesilen(!), yargısız infaza uğrayanların yaşadıklarını karşı tarafın gözünden değerlendiren yapım, suç işleyen kamu görevlilerinin motivasyonunun kaynağının da, arkalarındaki zulme sessiz kalmayı tercih eden suskun halk olduğunu vurguluyor.