Serdar Ali Çelikler’in yazının ilgili kısmı ise şu şekildeydi;

Satış mı, büyük sponsorluk mu?

Beşiktaş Başkanı Fikret Orman’ın Katar ziyareti malumunuz. Başkan Orman, yanında başta Ethem Sancak da olmak üzere birkaç iş adamı ile Katar’a gitti. Kamuoyuna yansımayan kısım ise bu ziyarette çok önemli bir siyasi ismin de bulunduğu. Katar’ın en önemli isimlerinden biri ile yapılan görüşme duyurulduğu kadarıyla önemli bir sponsorluk anlaşması için. Ancak bana gelen istihbarata göre Katar sermayesinin Beşiktaş hisseleri ile de ilgilendiği yönünde.

Bir süredir süregelen; İstanbul’da da başlayıp Katar’ın başkenti Doha’da devam eden görüşmeler zincirinin sonucunda seneye Beşiktaş’ın ciddi bir sponsorluk anlaşması yapacağı konuşuluyor. Ama kaynaklarım diyor ki; “Sponsorluk ile başlayan bu ilişki bir süre sonra A.Ş.’nin en azından bir kısmının satılmasını da kapsayabilir.”

Bir süre önce hem Katar hem de Türkiye basınına bir iddia yansımıştı. Trabzonspor’un hisselerinin bir kısmının Katarlı sermayedarlara satıldığı haberi yazılmıştı. Bu haber yalanlandı ve böyle bir gelişme de olmadı. Ama Katar sermayesinin ülkemiz ile ilişkisi göz önüne alındığında; Beşiktaş ilişkisinin gerçekten çok önemli bir ismin de katılımıyla yapıldığı düşünüldüğünde, bugün değilse de yarın Katarlı bir yatırımcının kulüplerimizden biriyle satış görüşmelerine başladığını duyabiliriz. Ha keza Dursun Özbek’in “Çin’den gelen satış teklifiniz reddettim” demeci yerli yerinde duruyor.

Ali Koç bu yüzden; “Finansal bağımsızlığımızı tehlikede gördüğüm için aday oldum” diyor ya… Önümüzdeki 3 yılın tartışması bu olacak; kulüplerimiz satılmalı mı, yoksa halkın olmaya devam mı etmeli? Katar, Çin veya Rus sermayesi denilince herkesin aklına Chelsea ve PSG gibi güzel örnekler geliyor ve basit taraftar duygusuyla “Satılsın, dünya yıldızları izleriz” geliyor. Oysa benim aklıma Parma-Lazio-Malaga-Portsmouth gibi örnekler geliyor. Chelsea, Manchester City ve PSG güzel örnekler elbette ama Milan’a, Queens Park Rangers’a da bakmak lazım. Yaşayalım ve görelim.