Artı Gerçek yazarı Yavuz Baydar ABD'deki her geçen gün genişleyen Zarrab dosyasını yazdı:

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Beyaz Saray'da ABD Başkanı Trump'la görüşüyor. Görüşmenin en can alıcı bölümü ne Suriye, ne Irak ne de Gülen. Beyaz Saray çevrelerinden iyi haber alan bir kaynağın aktardığına göre Erdoğan, açık açık - ve bir kez daha - konuyu takas meselesine getiriyor; rahip Brunson'a karşılık Zarrab'ın iadesini teklif ediyor.

Trump konuya hazırlıklı. 

Anında cevap veriyor: 'İki NATO müttefiği arasında böyle bir işlem söz konusu olamaz.'

Ardından, Washington'da Türkiye temsilciliği önünde, Erdoğan'ın gözleri önünde malum tekme tokat gösterici dövme olayı yaşanıyor. Beyaz Saray'dan iyi haber alan kaynağa göre, 15'i koruma 19 kişinin 'nefretle artırılmış şiddet suçu işlemek'ten 15 yıla kadar hapis cezasıyla yargılanmasına yol açan hadisenin arka planında 'istediğini elde edememe' öfkesi de rol oynamış olabilir.

12 Ekim 2017. 

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Beştepe'de Valiler toplantısında gürlüyor:

Sadede gelip meselenin özüne giriyor:

Mayıs ayında yaşanan 'barışçıl gösterici pataklama' olayı ile iki gün önceki sert çıkış arasına giderek tırmanan bir kriz sıkıştı, sıkıştı ve sonunda, DEA görevlisi Metin Topuz'un tutuklanmasının hemen ardından vize işlemlerinin durdurulması ile tam manasıyla patlak verdi. Aslında, 'tırmandırma'nın ilk işaretleri ABD Adana Konsolosluğu görevlisi Hamza Uluçay'ın PKK ile iltisakı nedeniyle tutuklanmasıyla başgöstermişti. Topuz olayı, bardağı taşıran son damla oldu.

Çünkü Uluçay ve Topuz'la birlikte sayıları 10'u aşan ABD bağlantılı mahpuslar, Erdoğan'ın zihninde şekillenmiş bir 'mütakebiliyet şeması'nı işaret etmektedir. Erdoğan ve yakın çevresi, Almanya olayında da yaşandığı gibi, dış politikada 'müzakere'den sadece sürekli el artırılan bir kumarı veya düpedüz bir bilek güreşini anlamaktadır. Son KHK'ye takas yetkisi üzerinden yansıyan zihniyet tam da budur. Dolayısıyla girilen bu yoldan geri dönüş, temenniler ve ürkek çağrılarla mümkün gözükmemektedir.

Krizi bu son saydıklarım üzerinden okumaya çalışmak, konunun özünü anlamayı engellemek veya bilinçli olarak saptırmaktan başka bir şey değildir. İktidar uzun zamandır bunun böyle okunmasını istedi ve başarılı oldu, ama vize kriziyle artık geröek mesele saklanamaz hale gelmiştir.

Vize krizinde el yükseltme hali ardından şimdi resim netleşmeye başladı. Meselenin Zarrab olduğunu anlamayanlar, anlamak istemeyenler veya ince hesapların peşindeki faydacılar, Washington Post'ta David Ignatius'un haberiyle bir 'uyandırma saati' yaşamış olmalılar.

Şöyle yazıyordu Ignatius:

 “Olası bir ön bilgi, dönemin ABD Savcısı Preet Bharara’dan gelmişti. Türk savcıların Aralık 2013’te hazırladığı rapordan alıntı yapan Bharara’nın notunda, Türkiye’deki kanıtların “Zarrab ve diğerlerinin İran yararına yaptıkları işlemleri sürdürebilmek için hükümet yetkililerine ve üst düzey banka görevlilerine milyonlarca euro ve dolar ödeme yapılan bir rüşvet şemasını ortaya çıkardığı” söyleniyordu. Bharara, sonuçların FBI soruşturmasında elde edilen elektronik postalarla da desteklendiğini belirtiyordu.

''Eski başkanlık yardımcılarına göre Erdoğan, Aralık ve Ocak’taki son iki telefon görüşmesinde konuyu kişisel olarak eski ABD Başkanı Obama’yla da konuştu. Obama döneminde görev yapan üst düzey yetkililerden biri, 'Operasyonumuzun tahmini, Erdoğan’ın bu davayla ilgili saplantısının, ilerlemesi halinde ortaya çıkan bilginin ailesi ve en nihayetinde kendisine zarar vermesi ihtimalinden kaynaklanıyordu' dedi.''

''...Savcılık makamını engellemek için girişilen çeşitli denemelere rağmen dava ilerledi ve eski bir Türk hükümet üyesi ve üç Türk vatandaşı da dahil edildi. Dönemin Adalet Bakanı Bozdağ, 11 Eylül’de genişletilen iddiaları yeni bir ‘darbe girişimi’ olarak eleştirdi.''

Erdoğan, Zarrab’ın serbest bırakılması konusunda Trump’ın kendisini destekleyeceğini ümit etmiş olabilir. Trump da ilk başlarda Türk lidere sempatik yaklaşıyordu, onu Mayıs ayında bir toplantı için Washington’a davet etmişti. Ancak bu gezi, Erdoğan’ın korumaları Türk Büyükelçiliği’nin dışında protestoculara saldırdığında kötüye gitti ve Trump’ın hareket alanı da daraldı.''

''Bazı ABD’li yetkililer, Erdoğan’ın Gülen’i desteklediği iddiasıyla papaz Andrew Brunson’un ve Gülen’le bağı bulunan savcılarla iletişim halinde olduğu iddiasıyla uzun süredir ABD Konsolosluğu’nda çalışan Metin Topuz’un tutuklanmalarıyla pazarlık konusunda elini sağlamlaştırmaya çalıştığından korkuyor. Erdoğan da geçen ay Brunson’ın Gülen’le takas edilmesini önermişti.''

Ignatius'un yazısında yeni, aydınlatıcı unsurlar var.

Erdoğan'ın 'el yükseltmesinin' hemen ardından gelen 'itirafçı olarak kullanmak isteyeceksin' sözleri herşeyi ifşa ediyor. Bunun bir sezgiye mi, hisse mi, duyuma mı, algıya mı, yoksa bir bilgiye mi dayalı olduğunu şu aşamada bilmiyoruz. Onu sonraya bırakalım. Ama 'itirafçı' ifadesinin, kendisini çok uzun zamandır huzursuz eden bir durumu teşhir ettiğini, çok şey anlattığını da not edelim.

Öte yandan, Türkiye'yi aynı öçüde muazzam bir dış politika açmazına sürükleyen bu dosyanın ortadan kalkmayacağı da kesin.

Halbuki, kimileri apaçık suça veya disiplin dışı davranışlara karıştığı anlaşılan Gülen Grubu mensubu kişilerin durumu başkaydı, FBI kökenli bu iki dosyanın 'somut birer veri' olarak bağımsız mahkemelerde görülmeyi hak eden bulanık mı bulanık içerikleri ayrı. 

Neyse, sonuçta olan bu dosyalara oldu. 

Muhtemelen bu 'medya felci' nedeniyle, pek çok kanıt da imha edildi.

Ama, görüldüğü gibi, ne suça dair durum ortadan tamamen kalkıyor, ne de gerçek iktidarı suiistimal edenlerin yakasını bırakıyor.

Zarrab dosyası korkunç bir hayalet gibi Türkiye'nin üzerne çökmüş durumda. 

Bu kadar basit.