PKK/KCK Yürütme Kurulu Başkanı Cemil Bayık, yine zamanlaması manidar bir çıkış yaptı. Manidarlık, konuşma değil mesajlarıyla ilgili.

Yoksa çözüm süreci yeni dönemeçteyken konuşması gerekenlerden biriydi. Sürecin gidişatını etkileyecek aktörlerden birinin sözcüsü olduğu için konuşması önemli; nitekim birden fazla gazetecinin aynı anda mülakat yapması bunu gösteriyor. Kendi mecralarından görüşlerini paylaşarak da kamuoyuna ulaşabiliyorlar zaten. Cevabı aranan ‘silah bırakılacak mı?’ sorusunun muhatabı olmaları da dikkatlerin Kandil’e yönelmesinin sebebi. Öyleyse hangi sözlerinin zamanlaması manidar?

 Cemil Bayık, Paris’te öldürülen örgüt mensubu üç kadın için MİT’i suçluyor ve bunu Hakan Fidan’ın tanıklığına dayandırıyor. Müsteşar Hakan Fidan’ın cinayeti MİT’teki kanatlardan birinin işlediğini itiraf ettiğini öne sürüyor. Bayık’ın sözlerinin üzerinden iki gün geçti, teşkilattan henüz bir yalanlama gelmedi. Cumhurbaşkanı Recep T.Erdoğan ile Başbakan Ahmet Davutoğlu, Fidan üzerinden iktidar mücadelesi yaptı; arada Fidan ezildi. Şimdi görüntüde ya da gerçek, lakin Kandil ile İmralı da aynı şeyi yapıyor. Öcalan’ın neredeyse sürecin sigortası gördüğü insana Bayık ağır bir sorumluluk yüklüyor. Araya sıkıştırdığı övücü nitelemeler neticeyi değiştirmiyor; Bayık, MİT Müsteşarı’nı Paris cinayetlerinin azmettiricilerini bildiği halde yakalamamakla suçluyor. Hatta daha ileri gidiyor ‘cinayetten haberdar’ olmakla itham ediyor. “O MİT’in başındaki kişidir ve haberinin olmaması mümkün değil. Haberi yoksa nasıl MİT’in başında duruyor?” sözleri aslında suç ortaklığı iddiası. Bayık, bu diyaloğun hangi şartlarda gerçekleştiğini açıklamıyor. Fidan’ın ifadeleri kayıt altındaysa olayın vahameti büyür. Bayık, böylesine ağır iddiaları öne sürerken cinayetleri aydınlatma talebi parantezinde konuşmuyor. Sanki bildiklerinin bir kısmını söyleyerek mesaj veriyor havasında. 26 ay önce işlenmiş cinayetlerin peşini bugüne kadar takip ettikleri de söylenemez.

(...)