Tüm bunlar AKP'nin ya da Genel Başkan Erdoğan'ın sonunun yaklaştığı anlamına gelmiyor. Çünkü yerel seçimler Ankara'daki iktidar dağılımında bir şey değiştirmeyecek. Türkler geçtiğimiz beş yıl içinde altı defa sandık başına gittikten sonra artık bir sonraki seçim dört yıl sonra gerçekleşecek. Erdoğan'ın Türklerin beklentilerini gerçekleştirmek için dört yıllık zamanı var. Meclis de bu açıdan herhangi bir risk oluşturmuyor: MHP ile ittifak halindeki AKP mecliste çoğunluğu elinde bulunduruyor.

Yine de seçimler daha fazla gözardı edilemeyecek bir uyarı ateşiydi. Erdoğan politikasını değiştirmez ve AKP 2001 yılındaki reform odaklı kuruluş idealleri ışığında kendini yenilemezse, Cumhuriyet'in 100'ünü yılının kutlanacağı 2023 yılında bir hezimet yaşayabilir.

Erdoğan ve AKP'yi tehdit eden dört tehlike bulunuyor. Birincisi: Partinin ilk günlerindeki canlılığı kayboluyor. Artık mücadele etmiyorlar ve Türkiye'yi ulaştırmak istedikleri bir hedefleri bulunmuyor. İkincisi: Bu sebeplerle parti içi muhalifler eski Ekonomi Bakanı Ali Babacan ve eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül çevresinde eski AKP'nin prensiplerine sadık bir parti kurmak istiyor. Üçüncüsü: On yıllardır kaybedenlerin partisi olmuş en büyük muhalefet partisi CHP, Pazar günü elde edilen zafer ile bir atılım gerçekleştirdi. Pek çok Türk'ün gözünde AKP'ye alternatif oldular.

Dördüncü neden ise AKP'nin şimdiye kadar izlediği siyasetin gittikçe neden daha da başarısız olacağını gösteriyor: Uzun vadeli araştırmalara göre Türkiye'de özellikle şehirlerde yaşayan gençler, geçen 10 yıl içinde değişti. 15 ila 29 yaş grubu, bir on yıl önceki aynı yaş grubuna kıyasla daha modernleşti ve sekülerleşti. AKP'yi artık 1990'ların başarısız hükümetleri ile karşılaştırmıyor. Onlar sadece Erdoğan'ı ve AKP'yi tanıyorlar ve giderek ondan uzaklaşıyorlar. Çünkü partinin politikası onların yaşam tarzına uymuyor. Eğer AKP kendini yeniden yaratamazsa geniş tabanlı halk partisi olmaktan çıkacak ve Anadolu'daki muhafazakarların partisine dönüşecek.