Uydu, Güneş’e 77 milyon kilometre yaklaşarak; yani Dünya ile Güneş arasındaki mesafenin yarısını kat ederek bu görüntüleri elde etti.

NASA’ya ait Parker Güneş İnceleme Mekiği, Güneş’e bu mesafeden çok daha yakında seyrediyor, ancak Parker’ın bulunduğu mesafe kameralarla görüntü alınması için güvenli bir mesafe değil. Bu nedenle Güneş Uydusu’nun çektiği fotoğraflar büyük önem taşıyor.

ESA’nın Güneş Uydusu projesinde yer alan bilim adamlarından Daniel Müller, uydunun görevine çok iyi başladığını söyledi ve bu kadar erken dönemde bu kadar yüksek çözünürlüklü fotoğraflar beklemiyorduk’’ dedi.

Görüntüleri alan cihazı idare eden ekibin lideri Belçika Kraliyet Gözlemevi’nden David Berghmans ise uydudan aldıkları ilk çok yüksek çözünürlüklü görüntüyü ‘‘bu kadarını beklemiyorduk’’ sözleriyle tarif etti. Bu görüntü Güneş’in taç küresine ya da diğer bir deyişle dış çeperine ait. Berghmans bu kadar iyi görüntü elde edilebilmesini beklemediklerini ve Güneş’in bu bölgesine tam da bu nedenle ‘‘sessiz taç küre’’ adı verildiğini söyledi.

Görüntülerin Güneş’in taç küresinde ummadıkları aktivitelerin varlığını gözler önüne serdiğini söyleyen bilim adamı ‘‘İlk gördüğümüzde gözlerimize inanamadık ve ‘kamp ateşi’ ya da ‘hayaletler’ gibi çılgın isimler koymaya başladık’’ dedi. Berghmans yapılacak çok işleri olduğunu, gördükleri bu yeni fenomenlere koyacakları isimlerden oluşan bir terminoloji oluşturarak işe başlayacaklarını söyledi.

Güneş Uydusu 9 Şubat’ta ABD’nin Florida eyaletindeki Kennedy Uzay Üssü’nden fırlatılmıştı. Misyonun amacı ilk kez Güneş’in kutup bölgelerinin yakından fotoğraflarını çekmek ve bu bölgelerdeki manyetik aktiviteleri gözlemlemek.

Araştırmacılar bu sayede Güneş’in iç kesimlerindeki yanma faaliyetleriyle ilgili onlarca yıldır süregelen sorulara yanıt arıyor.