Avrupa üniversitelerinden araştırmacılar, yaşam süresi boyunca refahın nasıl geliştiğini değerlendiren kapsamlı bir anket çalışması yürüttü.

Avrupalı bilim insanları, 'hayatta en mutlu dönem hangisi?' sorusuna cevap bulabilmek için yaptıkları araştırmanın sonuçlarını yayınladı. Buna göre, yaşam memnuniyeti 9-16 yaşları arasında azalırken, daha sonra 70 yaşına kadar az da olsa artıyor.

Köln Alman Spor Üniversitesi, Bochum Ruhr Üniversitesi, Mainz Johannes Gutenberg Üniversitesi ve İsviçre'deki Bern ve Basel üniversitelerinden araştırmacılar, 'en mutlu yaşı' bulabilmek için ortak bir çalışma yürüttü.

Avrupa üniversitelerinden araştırmacılar, yaşam süresi boyunca refahın nasıl geliştiğini değerlendiren kapsamlı bir anket çalışması yürüttü.

Psychology Bulletin dergisinde yayınlanan çalışma, toplam 460 bin 902 katılımcıdan elde edilen 443 örneklemden alınan verilere dayanıyor.

Çalışmaya göre, yaşam memnuniyeti 9-16 yaşları arasında azalırken, daha sonra 70 yaşına kadar tekrar hafifçe artıyor. Bu noktadan sonra yaşam memnuniyeti 96 yaşına kadar tekrar azalıyor.

Olumlu duygusal durumun 9 ila 94 yaşları arasında azaldığını gösteren araştırmaya göre, olumsuz duygu durumları ise 9 ila 22 yaşları arasında hafif bir dalgalanma gösterdikten sonra 60 yaşına kadar düşüş gösteriyor ve ardından tekrar yükseliyor.

Köln Alman Spor Üniversitesi'nde yardımcı doçent olarak görev yapan Susanne Bücker, "Öznel iyi oluşun üç temel bileşenindeki değişikliklere odaklandık. Yaşam memnuniyeti, olumlu duygusal durumlar ve olumsuz duygusal durumlar" diyerek çalışmayı anlattı.

Bücker, sonuçları özetlerken, "yaşam memnuniyeti ve olumsuz duygusal durumlara bakarsak, anketin geniş bir yaşam dönemi boyunca olumlu bir eğilim gösterdiğini" söyledi.

Bücker ve ekibine göre, 9-16 yaşları arasında yaşam memnuniyetindeki düşüş, genellikle ergenlikle ilişkilendirilen vücuttaki ve sosyal yaşamdaki önemli değişikliklere bağlanabilir. Bulgulara göre, gençler yetişkinliğe adım attıkça yaşam memnuniyeti tekrar yükseliyor.

70 yaşından itibaren yaşam memnuniyetindeki düşüşü yaşlılıkla ilişkili değişikliklere bağlayan Bücker, "Bu, çok yaşlı insanlarda fiziksel performansın düşmesi, sağlığın sıklıkla bozulması ve sosyal ilişkilerin azalması ile ilgili olabilir; özellikle de akranlarının vefat etmesi nedeniyle" dedi.