Japonya’da bir üniversitede öğretim üyesi olan Akira İkegami, Asahi gazetesindeki haftalık yazdığı köşesinde gazetenin yayın politikasını eleştirdi. Yazı, gazete yönetimi tarafından yayınlanmadı. Bunun üzerine İkegami de söz konusu gazetede yazı yazmayı bırakacağını söyledi. Gazetedeki diğer yazarlar, editörler harekete geçti. Twitter aracılığıyla bu olay kamuoyuna duyuruldu. Gazeteyi okurlar mesaj yağmuruna tuttu. Gazetenin telefonları kilitlendi. Çok sayıda okur, gazeteye mektup gönderdi. Japonya'da bu hadise konuşulmaya başlandı. Baskıya daha fazla dayanamayan gazete yönetimi, İkegami’nin gazeteyi eleştiren yazısını yayınlamak zorunda kaldı. İkegami ise, gazetede yazmaya devam edip etmeyeceği konusunda kararsız.

Yayınlanmayan yazısı hakkında bilgi veren İkegami, "İkinci dünya savaşı sırasında Japon ordusunun Kore’deki bayanları alıp ordunun subaylarına başka yerlerde servis ettiğiyle alakalı bir sorun var. Benim gazetem 32 yıl önce bununla ilgili bir haber yaptı. Bu haberin doğru olmadığı 32 yıl sonra kabul edildi. Ben de 32 yıl geç bir süre, gazetenin daha erken davranıp özür dilemesi gerektiğini anlatan bir yazı yazmıştım.” dedi.

Gazetenin yayın politikasını eleştiren bu yazısının yayınlanmasını istediğini söyleyen yazar, “Bunun üzerine gazete yönetimi benim yazımın yayınlanmayacağını söyledi. Ben de haftalık yazı dizimi bırakıp istifa edeceğimi söyledim. Bu olaydan sonra hadise duyuldu, gazete çalışanları arasında yayıldı. Çalışanlar bir gazetenin kendi yazarına bu şekilde davranmaması gerektiğini, yazısının yayınlanması gerektiğini özellikle Twitter’dan duyurdular. Öte yandan gazete okurlarından yazının neden yayınlanmadığına dair çok yoğun bir mektup, telefon ve faks geldi. Gazete hatasını kabul etti, bugün gazetenin patronu benden özür diledi. Yazımı gazetede yayınladılar.” ifadelerini kullandı.

Türkiye’deki basın özgürlüğünü nasıl bulduğuna yönelik sorulara ise İkegami şu değerlendirmeyi yaptı: “Ortadoğu’da Türkiye’nin demokratik bir ülke olduğuna inanarak buraya geldim. Son yıllara kadar böyleydi. Demokratik ortamın büyük bir tehdit altında olduğunu gördüm. Uzun yıllar sonucunda kazanılmış hakların çok ciddi tehlike altında olduğunu gördüm, gerçekten çok üzüldüm.”

CİHAN