Bunları da resmi işsizlere ekleyip de bakarsak toplamda yaklaşık 5,8 milyon işsiz sayısına ulaşıyoruz. Bu sayıyı toplam işgücüne oranladığımızda karşımıza geniş işsizlik oranı denilen bir oran çıkıyor ki bu oran yüzde 16,5.

İşsizlik oranının gerçek durumunu gösterdiğini düşündüğüm geniş işsizlik oranı geçen yılın Temmuz ayına göre değişmemiş ama geçen yılsonuna göre 0,7 puan yükselmiş bulunuyor.

İşsizlik oranına biraz daha ayrıntılı olarak baktığımızda tarım dışı işsizlik oranının (yüzde 12,9) geçen yılın Temmuz ayına 0,1 puan gerilediğini, buna karşılık geçen aya göre 0,7 puan yükseldiğini görüyoruz.

Benzer biçimde genç nüfusta (15 - 24 yaş) işsizlik oranı (yüzde 19,9) geçen yılın Temmuz ayına göre 0,2 puan düşüyor ama geçen yılsonuna göre de 0,7 puan yükseliyor.

Son olarak işsizlik oranına mevsim etkilerinden arındırılmış olarak baktığımızda orada da artışlar görüyoruz.

İşsizlik oranında yaşanan yükselişlerin çeşitli nedenleri var. Bunlardan ilki 2017 yılındaki yüksek büyüme hızının devam etmemesidir.

Türkiye 2017 yılında birçok etki sonucu yüzde 7,4 oranında bir büyüme oranına ulaştı. Bu etkilerin başında asgari ücrette yapılan artışlar, kredi garanti fonu kullanılarak bankalara sağlanan imkânların yarattığı ek kredi desteğinin ortaya çıkardığı talep artışı, dünya piyasalarında devam eden likidite bolluğunun sağladığı yabancı kaynaklara erişim kolaylığı ilk ağızda sayılabilir.

Öte yandan aynı dönemde hükümetin ek istihdam yaratanlara doğrudan gelir desteği de oldu ve bu da istihdam artışında çok etkili oldu.

Bu etkiler sonucunda ekonomi hızlı bir büyüme düzeyi yakaladı ve dolayısıyla işgücü arzındaki artışlar istihdam artışıyla işe yerleştirilebildi.

Bu düzenlemeler ve destekler sonucunda 2016 yılı sonunda yüzde 12,7 olan resmi işsizlik oranı 2017 yılı sonunda yüzde 10,4'e kadar geriledi.

2018 yılında bu desteklerin devam ettirilme imkânı kalmadı. Öyle olunca büyüme düşmeye başladı ve istihdamda da ivme kaybı başladı.