İşte bugünkü yazıdan ilgili bölüm

***

SÖZCÜ Gazetesi büyük bir ayıba imza attı ve dünya bankacılık tarihine geçecek nitelikte bankasını soyanları aklamaya çalıştı. Uzan Ailesi’nin başına gelenlerden Cemaat’i sorumlu tutmak, o bankayı soyanları mükafatlandırmaktır. “Cem Uzan anlattı, biz de yansıttık” demek, ortaya çıkan kayıtlarıyla, belgeleriyle büyük soygunu hatırlatmamak, tarafsızlık değil tam tersi okurlarını kandırmaktır. Baba Uzan ve o bankayı yönetenler milyarlarca mevduatı devletten gizlemişlerdir. Bu kaynakları kendilerine ait baraj ve diğer şirketlerinde ucuz fon olarak kullanmışlardır. Vatandaşın milyarlarca dolarını, “Devlet tahvili satıyoruz” diye toplamışlardır. Ve bankaya el konulduğunda anlaşılmıştır ki, banka Hazine’den asla o miktarda tahvil satın almamış. Dönemin hükümeti bu paraları ödemeyeceğini açıklamıştı. Ben tek başıma, (evet, tek başıma), günlerce Sabah Gazetesi’nde kampanya yaptım. “Vatandaş, aldıkları senetlerin (senet yerine geçen evrakların) karşılığında devlet tahvili olmamasından sorumlu olamaz” diye. Ve binlerce insan sonunda yatırdıkları paraya kavuştu.

Böyle bir sahtekârlığın içinde olanların, “Bizi Cemaat yıktı” tespitine inanmak, okurları inandırmaya çalışmak bu ülkenin bürokratına da müfettişine de devletine de gazetecisine de banka battığında “Senin bu kadar mevduatın gözükmüyor” denilince krize giren binlerce insana da saygısızlıktır.