20 yıldır teçhizat aynı. Binalar yıkık, dökük. Öğretim görevlisi kalmadı. Öğrenci sayısı 3’e katlandı. 550 kişiye 20 mikroskop. Sağlık, para sektörü oldu. Çocuk binası otopark oldu. Hastaya 4 dakika ayrılıyor. Tahlil ve ameliyatlar arttı...

Bugün gazetesinden Cihan Acar'ın haberine göre, İs­tan­bul Üni­ver­si­te­si Tıp Fa­kül­te­si Mik­ro­bi­yo­lo­ji Ana­bi­lim Da­lı üye­si Prof. Dr. Se­lim Ba­dur, if­la­sa sü­rük­le­nen üni­ver­si­te has­ta­ne­le­riy­le il­gi­li çar­pı­cı açık­la­ma­lar yap­tı.

Ça­pa ve Cer­rah­pa­şa gi­bi has­ta­ne­ler­de öğ­re­tim üye­si­nin kal­ma­dı­ğı­nı ifa­de eden Ba­dur, önem­li cer­rah­la­rın üni­ver­si­te has­ta­ne­le­rin­den ay­rıl­dı­ğı­nı söy­le­di. “Sağ­lık sis­te­mi­ni pa­ra ka­zan­ma sek­tö­rü ha­li­ne ge­tir­di­ği­niz za­man bu so­run­lar or­ta­ya çı­kı­yo­r” di­yen Ba­dur, Ça­pa­’da 20 yıl­dır ay­nı teç­hi­za­tın kul­la­nıl­dı­ğı­na dik­kat çek­ti.

Son 4-5 yıl­dır üni­ver­si­te has­ta­ne­le­ri­nin çok faz­la kan kay­bet­ti­ği­ni kay­de­den Ba­dur şun­la­rı söy­le­di: “İs­te­di­ğin mal­ze­me ve teç­hi­zat yok. Gi­den bir sü­rü önem­li cer­rah ol­du. Üni­ver­si­te­de öğ­re­tim üye­si kal­ma­dı.

Bu­gün en şan­lı Ça­pa Has­ta­ne­si ya­ma gi­bi. Bir bi­na ya­pıl­mış son­ra ona bir oda da­ha ek­len­miş. La­bo­ra­tu­var ve acil ser­vi­sin sı­va­la­rı dö­kül­müş, ga­rip bir bi­na­da ça­lı­şı­yor­lar.

20 yıl ön­ce bi­rin­ci sı­nıf fa­kül­te­si­ne 250 öğ­ren­ci alı­nır­dı. Şim­di sa­yı 550 ol­du. Ho­ca, alt­ya­pı, mik­ros­kop, ana­to­mi ve ka­dav­ra sa­yı­sın­da ar­tış ol­ma­dı ama öğ­ren­ci sa­yı­sı 3'e kat­lan­dı.  200 ki­şi­ye 20 mik­ros­kop yerine şim­di 550 ki­şi­ye 20 mik­ros­kop dü­şü­yor. Öğ­re­tim üye­si­nin 20 ye­ri­ne 60 öğ­ren­ciy­le il­gi­len­me­si ka­li­te­yi dü­şü­rü­yor.”

Sağ­lık­ta dev­rim adı al­tın­da sa­de­ce ku­rum­la­ra eri­şim an­la­mın­da ko­lay­lık ol­du­ğu­nu di­le ge­ti­ren Ba­dur, son 5 yıl­da has­ta­ne­le­re baş­vu­ru­nun yüz­de 62 ar­ta­rak 447 mil­yo­nu bul­du­ğu­nu söy­le­di.

Ba­dur şun­la­rı an­lat­tı: “He­kim­le­re per­for­mans sis­te­mi ge­ti­ril­di. Bir he­ki­min has­ta­ya ba­kış sü­re­si en az 20 da­ki­ka ol­ma­sı ge­re­kir­ken bu sü­re 4 da­ki­ka­ya ka­dar düş­tü. Bu da has­ta­ne­le­rin ka­li­te­si­ni dü­şür­dü. Sa­de­ce son 5 yıl­da ame­li­yat sa­yı­sı 100 bin­den 400 bi­ne fır­la­mış. Bun­lar nor­mal de­ğil.

Ge­rek­li, ge­rek­siz ame­li­yat ve mu­aye­ne ya­pıl­ma­ya baş­lan­dı. He­ki­min has­ta gör­me sü­re­si aza­lır­ken ge­rek­siz te­da­vi, tah­lil ya da ame­li­yat sa­yı­sı bu ka­dar art­tıy­sa bir so­run var de­mek­tir.”

Üni­ver­si­te­le­re ve­ri­len de­ğe­rin de­ğiş­me­si ge­rek­ti­ği­ne vur­gu ya­pan Ba­dur şu çar­pı­cı ör­ne­ği ve­ri­yor: “İs­tan­bul Tıp Fa­kül­te­si­’nin 8 kat­lı ço­cuk sağ­lı­ğı ve has­ta­lık­la­rı bi­na­sı var­dı.  Bu bö­lü­mü 2000'li yıl­lar­da ‘dep­re­me da­ya­nık­sız ye­ni­si in­şa edece­ği­z’ di­ye yık­tı­lar. 10 yıl­dır Ça­pa Tıp Fa­kül­te­si­’nin ço­cuk bö­lü­mü yok. Yı­kılan yer oto­park ol­du. Bi­ri­si or­to­pe­di­nin ye­ri­ne bi­ri­si kar­di­yo­lo­ji­nin içi­ne yer­leş­ti.”