Ta baştan beri bu Hizmet Cenab-ı Hakk'ın inayeti altındadır. “Belki hoşumuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır.”  (2/216)  âyet-i kerimenin sırrına göre, zâhiren çok çirkin görünse bile olayların sonunda hep büyük hayırlar ve güzellikler müşahede edilegelmiştir.

 

M. Fethullah Gülen  Hocaefendi bu hususu ele alırken diyor ki: “Hakkında açılan davaları, mahkûmiyet kararlarını,  sürgünleri ve hapis cezalarını dahi hep hayra yoran ve her fırsatta talebelerine  ‘Merak etmeyiniz, biz İNAYET  altındayız. Zâhiri zahmetlerin ardında büyük rahmetler var” diyen Nur Müellifi, işte bu İNAYET  anlayışını seslendirmiştir. Hapisane hayatını bile İlahî Kaderin  emri, tensibi ve sevkiyle MEDRESE-İ YUSUFİYE KONGRESİ'NE İŞTİRAK etme olarak değerlendirmiştir. Kur’an hâdimlerinin İlahî Himayeye mazhar kılındıklarını, her zaman Cenab-ı Hakkın gözetimi altında bulunduklarını, şayet musibetlere sabır ve tevekkülle mukabele ederlerse, bir dirhem zahmetin bir batman rahmet ve sevabı netice vermesi suretinde çok kıymettar mânevî faydalara nail olacaklarını müjdelemiştir.

“Aslında, kendisini İlâ-yi kelimetullah’a adayan ve bu yolla Allah’ın rızasını tahsil etmeye çalışan insanların hepsi İLÂHΠ İNAYETE mazhardır; Peygamberler başta olmak üzere, Peygamberlik davasının her temsilcisi istisnasız Cenab-ı Hakk'ın görüp gözetmesi altındadır. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de değişik vesilelerle bu hakikate işaret edilmektedir. Bu cümleden olarak, Resul-i Ekrem Efendimize (S.A.S.) ‘Rabbinin  hükmüne sabret. Muhakkak ki, Sen bizim gözetimimiz altındasın. Rabbini hamd ile tesbih et.’  (52/48)  denilmektedir. 

Yani  ‘Sana kimse ilişemez; çünkü sen gözümüzün önündesin, bizim nezaretimizde korunup kollanmaktasın!’  İlâhî hitabının birinci Muhatabı, Peygamber Efendimizin Hicret esnasında mağaranın ağzına kadar yaklaşan düşmanları görünce Habib-i Ekrem (S.A.S.)  adına endişelenen Hz. Ebu Bekir’e  ‘Sen hiç tasalanma, zira Allah bizimle beraberdir!’ deyişi de işte o beraberliği, o İNAYETİ,  o RİAYETİ, o KİLÂETİ  ve o VEKÂLETİ  ifade etmektedir. (…)  Sadi Şirazî  ‘Ne gam o gemidekilere ki, dümende oturan Sensin yâ Muhammed!..’  der. Evet kaptanlığını İnsanlığın İftihar Tablosu’nun (S.A.S.)  yaptığı bir gemi de asla batmayacaktır; zira, Habib-i Ekrem ve onun tayfası her zaman Cenab-ı Hakkın koruyup kollamasına mazhardır.”  (Pırlanta Ölçüler-12, İnayet Altındayız)

Bundan bir kaç  sene önce Adana’ya gitmiştik. Ziyaretlerimizi yapıp dönerken tam arabaya biniyorduk ki, elime bir zarf tutuşturdular. Çukurova Üniversitesi’nden bir öğrenci, gördüğü rüyayı yazıp göndermişti. O zaman okumuştum. Enteresan geldiği için alıp saklamıştım. Bugünlerde elime geçti. Tekrar okudum. Sanki bugünleri anlatıyor. Teselli-bahş olan bu rüyayı, o zaman sizlere arz etmeyi pek düşünmemiştim ama şimdi tam zamanı gibi geliyor. Onun için, kelimelerine hiç dokunmadan, hatta devrik cümlelerine kulak asmadan aynen takdim etmek istiyorum.

İşte 17 Haziran 2007 tarihli mektupta anlatılanlar bunlar. Günümüzü tam ifade etmiyor mu? Elhamdülillah “Sefîne-i Nuh” gibi bir hizmet içinde sâhil-i selamete doğru bir gidiş var. Saldırılara rağmen hiç aldırış edilmeden herkes işine ve hizmetine bakıyor. Tefsir dersleri devam ediyor. Tevhid dersleri Âyetü’l-Kübrâ Risalesi âhenginde sürüyor. Üstad Hazretleri zamanında olduğu gibi mâneviyat âleminin büyüklerinden olan Hz. Ali ve Abdülkadir Geylanî Hazretleri’nin mânevî himmetleri hizmetin üzerinde… Zülfikâra dönüşen Âyetü’l-Kübrânın daha başka derin işaretleri olduğu kanaatindeyim. Elbette ehli ondan çok büyük müjdeler hissedebilir… Ehl-i Beyt olanlar…