2018'de en az 1923 işçinin çeşitli iş cinayetlerinde hayatını kaybettiği Türkiye'de iş cinayetleri sürüyor. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi, 2019 Şubat ayı iş cinayetleri raporunu yayımladı. Rapora göre Şubat'ta çeşitli iş cinayetlerinde en az 125 işçi hayatını kaybetti. 

İSİG Meclisi'nin ulusal ve yerel basından, işçilerin mesai arkadaşları, aileleri ve iş güvenliği uzmanlarından, işyeri hekimleri ve sendikalardan derlediği bilgilere göre hazırlanan rapordan satır başları şöyle: 

Raporumuzda meslek hastalığı nedeniyle gerçekleşen hiçbir iş cinayeti yok. Oysa ILO ve WHO verilerine göre 1 “iş kazası sonucu ölüm” karşılığında yaklaşık 6 “meslek hastalığı sonucu ölüm” olmaktadır.

Elimize Ocak ayına dair dört iş cinayeti bilgisi daha ulaştı. Bu noktada Ocak ayında en az 159 ve Şubat ayında en az 125 olmak üzere; Türkiye’de 2019 yılının ilk iki ayında en az 284 işçi iş cinayetlerinde hayatını kaybetti. 

Ölenlerin 9’u kadın işçi, 116’sı erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, gıda ve tekstil işkollarında gerçekleşti.

15 yaşında bir inşaat işçisi çocuk işçi can verdi.

3 mülteci/göçmen işçi hayatını kaybetti. . Mülteci/göçmen işçilerin 2’si Afganistanlı ve 1’i Suriyeli.

Ölümler en çok inşaat, taşımacılık, tarım, ticaret/büro, güvenlik, madencilik, gıda, enerji ve belediye/genel işler işkollarında gerçekleşti. Bu ay tarımda ölenlerin en az yüzde 64’ü ücretli. 

En fazla ölüm nedeni ezilme/göçük, trafik/servis kazası, yüksekten düşme ve kalp krizi. Özellikle kalp krizlerindeki artış uzun, yoğun ve fazla çalışmanın çıplak bir sonucu.

Şubat’ta Türkiye’nin 43 şehrinde ve yurtdışında üç ülkede iş cinayeti gerçekleştiğini tespit ettik. En çok iş cinayeti İstanbul, Kocaeli, Antalya, Manisa, İzmir, Mersin, Ankara, Elazığ, Kütahya, Muğla ve Şanlıurfa’da yaşandı.

Ölenlerin 2’si (yüzde 1,6) sendikalı işçi, 123 işçi ise (yüzde 98,4) sendikasız. Sendikalı işçiler belediye işkolunda çalışıyordu. Diğer yandan ölen başka sendikalı işçiler de olabilir. Ancak kâğıt üzerinde olan sendikal üyeliklerinin gerçek bir örgütlülük olmaması ve birçok sendikanın ölen üyelerini sahiplenmemesi sonucu net bir bilgi verme şansımız olmadığını da belirtelim. Bu durum özellikle kamu çalışanı/memur sendikaları açısından daha da tespit edemediğimiz bir husus.