15 yaşındaki Sümeyra Gelir’in babası Abdullah Gelir, kızının annesi tutuklandıktan sonra epilepsi hastası olduğunu, bir yıldır tedavi gördüğünü, her hafta da psikoloğa gittiğini söyledi. Abdullah Gelir, “Kızım geceleri annesi için ağlardı, onu üzüntüden kaybettik” dedi.

TR724’ten Sevinç Özarslan’ın haberine göre kendisi çalıştığı için çocuklarını Ramazan Bayramı’nı geçirmek üzere kayınvalidesinin Adapazarı’ndaki evine götürdüğünü belirten Gelir, “Bolu’da kalıp sıkılmasınlar diye çocukları arife günü oraya götürdüm. Sağolsunlar, anneanneleri, teyzeleri çok ilgileniyorlar. Sümeyra zaten kuzenleriyle zaman geçirmek istiyordu. Hem de annesi Sakarya Ferizli Cezaevinde kaldığı için oradan görüşe gitmeleri kolay olur diye. Sümeyra çok mutlu olduğu bir anda vefat etti. Bayramda köydeydi. Kuzeninin düğününe gitti. Ertesi gün kuzenleriyle vakit geçirdi. Annesini ziyaret etti, geldi ama bilinçaltı dediğimiz şey çok farklı. Sümeyra biraz içinde yaşayan, dışına yansıtmayan bir çocuktu. Size gülerdi ama hüznünü içinde yaşardı. Geceleri ağlardı. Beni de üzmemek için kardeşlerine sahip çıkardı. Onları okula getirir-götürürdü. Yemeklerini yedirirdi. Ben işteyken her şeyleriyle kızım ilgilenirdi.” dedi.

Kızına geçen yıl şubat ayında epilepsi teşhisi konduğu belirten Abdullah Gelir şunları anlattı:

“Sümeyra’ya annesi tutuklandıktan sonra teşhis konuldu. Hem epilepsi tedavisi görüyordu, hem psikolojik destek alıyordu. Malum bizim hayatımız stresli olduğu için Sümeyra’yı biz ne kadar gözlem altında tutsakta insanın iç dünyası bambaşka olabilir.

İçinde ne yaşadığını ne bilebilirim ne de başka bir kimse ama çok şey yaşadığını hissedebiliyorsunuz. Kızım bütün ergenliğini anneden ayrı geçirdi. Tek başına ergenliği atlattı. Hiç kimse annenin yerini tutmaz, ben babayım, ne yapsam annenin boşluğunu dolduramam. Ona rağmen çok olgun davranmaya çalıştı.

Ben Bolu’dan Adapazarı’na gittiğimde Sümeyra’yı hastaneye götürmüşlerdi ama yatağına baktığım zaman aynı epilepsi krizinin izleri vardı. Benimki tahmin ama doktorlara anlattığım zaman epilepsi nöbeti olduğuna kanaat getirdik. Otopsi istemediğimi söyledim. Benim için şüpheli bir ölüm değil. Orası annesinin evi, şüpheli olacak bir durum yok. 5 kuzen bir aradaydılar. Sümeyra’nın kalp ile ilgili bir sıkıntısı yoktu ama kalbi zaten küçücük, o da dayanmamış olabilir. Stresten epilepsi nöbeti de olabilir. Ölüm hak, Allah’ın takdiri ama sebepler dairesinde kızım üzüntüden vefat etti.

Sümeyra insan canlısı bir çocuktu. Seveni çoktu, pozitif çocuktu. Sümeyra’yı çok seven komşularımızdan abileri, ablaları vardı. Sevgiden yana kızımın bir sorunu yoktu ama gönlündeki hasret büyüktü.

Hakkımızda arama olduğunu öğrenince biz kendimiz gidip ifade verdik. İlk duruşmamız yapıldığından beri çok umutsuzum. 80 yaşındaki teyzelere, kanser hastalarına merhamet edilmedi.

Eşimin cezası 4 yıl önce onaylandı ama iki yıl önce tutuklandı. Eşim o zaman köydeki evde kalıyordu ama ne Bolu’daki evimize ne köydeki evimize tutuklaması olduğu halde gelen giden olmadı. İki sene önce köydeki evimize gelip aldılar. En küçük oğlumuz o zaman 3,5 yaşındaydı. Şu an 6 yaşında, bugün okula gitti, 12 yaşındaki oğlum halasında. Çocuklarla şimdi halaları ilgileniyor.

Birçok cenazede izin verilmediğini biliyorum ama eşimin cenazenin başından sonuna kadar kalmasına izin verdiler. Getirenler anlayışlı davrandılar. Annenin çocuklarıyla sarılmasına mümkün mertebe izin verdiler.

Ben 2014’e kadar NT’de, kurumlarda çalıştım ama 2014’ten sonra hep başka işler yaptım. Şimdi de hamburgercide çalışıyorum. Eşim Bolu FEM Dershanesi’ndeydi. Benim hakkımda da öğrencilik yıllarımla ilgili bir dava açıldı, beraat ettim ama eşime ceza verildi ve tutuklandı.”