Tutuklama karşı taraftansa ses çıkarmıyorlar, bilakis gerekçelerin altını dolduruyorlar. Hatta alkışlıyorlar. Kendilerinden biri tutuklanırsa, hukuk, insan hakları, anayasa filan, mangalda kül bırakmıyorlar. İşlerine gelmeyen iddialar veya iddianameler için “yandaş medyaya servis”den dem vurup, son iki-üç senedir aynı savcıların sızdırdığı belgeleri basmaktan imtina etmiyorlar. “Telefon dinleme delil değil” manşeti atıp, bırak adli dinlemeyi, ne idüğü belirsiz bir mesajlaşma programından geriye doğru MİT fişlemesi ile üretilen suça koltuk çıkıyorlar. İddiaya iddia bile demeden, sorgulamadan, karşı görüş almadan, taraflara sormadan, avukatlara söz hakkı vermeden basıyorlar. Kurallar duvarda asılı duruyor. Üstelik komedi gibi Aydın Doğan başkanlığında senede bir toplanıp yayın ilkelerini gözden geçiriyorlar. Hiçbiri de sıkılmıyor, biri çıkıp da “yahu biz burada kararlar alıyoruz ama takan yok” demiyor.

Varsa yoksa, “Etme bulma dünyası” gazeteciliği, başka bir şey değil. Uydurulan delillere kılıf bulma çabasına öyle battılar ki gazeteciliği unuttular. Misal, şu ByLock meselesi teknik olarak yüzlercesinin gazeteciliğini bitirdi, farkında değiller. Yaşları da genç, yarın nasıl insan içine çıkacaklar, hiç düşünüyorlar mı? Hadi saray ve aveneleri birlikte batacak. Ya bunlar? İyot gibi ortada kalacaklar!

Bu iktidarın 4-5 senedir yaptığı hiç iyi bir şey yok. Var diyen çıksın. Yok! “Köprü” demeyin, vermişler bir müteahhide ceplerinden para çıkmamış. Garanti de vermişler. Zararı halka ödetiyorlar. Yazmıyorlar, yazamıyorlar. Bilakis, köprü haberi yapıp neden “Evet” oyu vereceklerini anlatmakla meşguller. Onun için, şu gitmiş, bu gelmiş ne önemi var. Tetikçi malum kalem söylemiş ya, “Anır desem anırır.” O hesap. Bu lafı işitince küplere binmenin de alemi yok. Mühim olan ne biliyor musunuz; hasmına bunu söyletmemek. Biri, senin için böyle diyebiliyorsa, durup düşüneceksin, “Ben nasıl böyle bir algıya yol açtım” diye. Hürriyet, mürriyet… Acınacak olan şu: Yarın öbür gün, yayın grubunun, kurumların ve mensuplarının başına ne gelirse gelsin, sahip çıkacak bulamayacaklar. Tüm kurumların çürüdüğü bir ülkede, topyekûn çöküş kaçınılmazdır, oraya gidiyor. Bırakın, yarına çıkacaklarını düşünsünler.