Kaç zamandır zaten söylüyorduk ve sizinle de paylaşıyorduk. Mevcut iktidar ve Saray'ın ekonomi konusunda orta sahada top çevirmenin ötesinde fazla bir oyun gücü kalmadı. İki on yıl içerisine sıkışan bir iktidar döneminden sonra, şimdi yıkılış ve dağılma dönemine girdiklerinde şüphe yok. Bu geçici ve atlatılabilir bir arıza değil, tam bir tükeniş!

Saray'ın bütün ütopyaları gibi, iyi bildiğini iddia ettiği ekonomik tahminler de ağır bir hayal kırıklığı ile sonuçlandı. Ekonomi dışındakiler pek masraflı değil ama, iş hesap-kitaba dökülünce fatura biraz ağır oluyor. Seksen beş milyonluk bir ülkeye kaybettirilen zaman ve enerjinin hesap dökümüne yürekler dayanmaz.

Genel seçimler üzerinden bir yıl geçti. Ekonomik olarak verdikleri hiç bir sözü yerine getiremediler. Daha ilk günden “Ekonomi Bakanı'na yardımcı olalım!” hafifliği ile kolları sıvayan havuz medyasının gediklileri de havlu attı. O zaman da söylemiştik. Ülke kaderi ile alakalı konularda duygusallığa, romantizme, sadedilliğe daha ağır bir tabir ile saçmalığa gerek yok. “Hadi bir omuz atıp yokuş aşağı vurduralım, belki çalışır!” gayretkeşliğinde maskara olmanın ne alemi var? Göz göre göre iç edilen milyar dolarların üzerini örtmek için yapmadıklarını bırakmayan görgüsüz devletlulara kol kanat germenin rezilliğine sakın ortak olmayın!

Tasarruf tedbirleri konuşulmaya başladıktan sonra, işi yine duygusallığa vurup, küçük kazanımlarla büyük resmi gölgelemeye niyetli olduklarını gösterdiler. Güya Cumhurbaşkanı “Bu Saray biraz masraflı. Başkanlık maaşı ile elektrik, su ve kirasını karşılayamıyoruz. Biz en iyisi Çankaya'ya taşınalım!” diyesiymiş. Hazret, yaşa bağlı duygusallık ile dünyadan el etek çekecek olmasın!

Erkan-ı devletin kendilerine takdir edilen maaş ile geçinemedikleri(!) sır değil. Bir önceki Merkez Bankası Başkanı hanımefendi İstanbul'dan ev bile kiralayamamıştı. Ne çabuk unuttunuz? Saray işi bir adım daha öteye götürüp, “Zaten, devleti aile şirketine çevirdik. Her evde tencere kaynamasın. Damat-kız, gelin-oğlan tek tencere kaynatıp, Allah ne verdiyse oradan kifaf-ı nefs edelim!” şeklindeki tasarruf tedbirlerini Resmi Gazete'de resmileştirmeyi teklif ederse hiç şaşırmayız. Medya soytarıları, yerel seçimlerde asfalta yapışan Saray'a yeni bir zühd ve kanaat cübbesi giydirip, sempati toplamak için sıraya girdi. İktidarın ekonomik iyileşme konusunda ne kadar ciddiyetsiz olduğunu anlayın. Bütün bunlar yerel seçim yenilgisini unutturma çabası.

 TASARRUFLARA NEDEN SEÇİM ÖNCESİ BAŞLAMADINIZ

 

Herkesin yakından takip ettiği emeklilik problemi bakın hala çözülemedi. Halbuki emeklilere verilen sözler, bir önceki seçimin joker vaatlerinden biriydi. Eğer bir çözümleri olsaydı, yerel seçimlerde böylesine bir yenilgiyi göze alamazlardı. Şimdi apar-topar yeni bir tasarruf seferberliğine (!) yeltenmenin, çok ama çok ciddi ekonomik sebepleri olmalı. Ekonomi Bakanı “Genelge yayınladık. Takip edeceğiz!” demenin ötesinde başka bir icraat paylaşmadı. Madem iş dönüp dolaşıp tasarruf etmeye kilitlenecekti, neden bir yıl önceden başlamayı akıl edemediniz? Meğer tasarrufa başlamak bir genelgelik işmiş. Nerden bilelim?

 

Bir yıldır yere göğe sığdırılamayan A Takımı'nın yıl sonu itibariyle seyirci karşısına “Tasarruf Tedbirleri” ile çıkması tam bir fiyasko. Türk Yüzyılı projesinin tasarruf tedbirlerinin neresinde yer bulabileceğini göreceğiz. Yoksa iktidar ve Saray'ın başlattığı bütün ütopik projeler gibi onun da mı helvası erken dökülecek dersiniz?

 

Tabii ki herkes gibi bizim de aklımıza, bu iktidar için adeta seferber edilen ülkenin yeraltı ve yerüstü zenginliklerinin ekonomik krize neden merhem olamadığı sorusu geliyor. Genel ve yerel seçimler öncesinde hemen her gün ya yeni bir petrol rezervi keşfediliyordu ya da kimsenin haberdar olmadığı doğalgaz yataklarının sondaj çalışmalarında kazma vuruluyordu. Yoksa onlar da mı, bir sonraki seçime kadar kontak kapatacaklar dersiniz? Eğer harcı borcunu ödemeyecekse, yapılacak en akıllı tasarruf tedbiri bu projelerin durdurulması olmaz mı?

 

Saray'ın ölümüne haz aldığı savaş sanayii yatırımlarını da atlamayalım. Küçük Damadın liderliğinde anlık hevesler için yapılan ve Türkiye gibi, ekonomisi bıçak sırtı olan ülkelerin altından kalkamayacakları yatırımlar hiç akıllıca değil. Damadın Forbes'in Dünya Zenginler Listesi’ne girmiş olması, ülke ekonomisine katkı sağlayan faktörlerden değil elbette. 

 

Az gelişmiş ülkelerin dünya zenginler ligine oligark oyuncu gönderiyor olmaları, çok sıradan bir durum. Forbes'in oluşturduğu yıllık listelerin ilk 10'una girenler genellikle Rus oligarklar oluyor. Ukrayna Savaşı başladıktan sonra Putin'in oligarkları yatlarını demirleyecek liman bulmakta oldukça zorluk çekti. Binlerce Rus gencinin beş yüz dolarlık maaş ile öldüğü savaşta Rus oligarklar, yatlarının bakımı için savaş öncesinde ödediklerinin iki katını ödemeye katlanmaktan çekinmediler. Nasıl olsa bir gün tiranların savaşı bitecek!

 

Diktatör şehvetlerini frenleyecek ya da geciktirecekler. Devlet irade ve inisiyatifi yakalanmadığı sürece tasarruf tedbirleri komedisi kendini tekrar etmeye devam edecek. Bu yüzden fazla heyecanlanmaya gerek yok