Gül, Efendimiz Muhammed Aleyhisselam'ın simgesidir. Gül denilince, hele Medine’nin Gülü denilince Hz. Muhammed Mustafa (S.A.S.) akla gelir. Kainat Onun (S.A.S.) nurundan yaratıldı. Bir tohum gibi varlık sahasına atılan kainat bir mekan tomurcuğu gibi açılıp genişlemeye başladı. Gül gibi; gülümseye gülümseye alımlar hep O’nun (S.A.S.) Nurundan beslene beslene varlık sahnesine çıktı.

Gül Muştusu şairi Sezaî Karakoç, bahar mevsimi ile gülü hep bir anmış… Ama en şaheser ifade: “Baharın salavatı güller”

Şiir sanatının bu şahane anıtından bazı bölümleri aktarmaya çalışalım:

“Bahar dediğin de ne 

Bulutun içinde kaybolan kuş

Cihetsiz serçe sesleri

Duman ve buğu 

Atardamarda bir kitap”

“Sen de varsın hesapta 

Üç mevsim ölsen de 

Hiç olmazsa dirilirsin baharda”

“Köpüklü dağlardır denizin ucunda biten 

Sallanarak karşıma dikilen  

Eski çocuk gül gibi dağılıp gitti atlarda 

Atlar kan çizgileri ufuklarda…”

“Göğsünü aç gül habercisi bu doğuluya 

Gözle görünmez doğulu sabah rüzgârına”

“Kabirleri yara yara 

Ulaş toprağın ötesindeki

Gül lâmbasına…

Dedenin yaktığı lâmbalar ki, 

Biriktirilmiş at terlerinden fitilleri

Hey bağrı at sağrısına yapışık doğan

At dediğin de ne

Baharda 

Bulut içinde lâcivert bir gölge mi?”

“Eski çocuk gül gibi dağılıp gitti atlarda

Atlar kan çizgileri ufuklarda”

“Gülün açışı gibi

Bahar söylenmeğe başlar

Eriyen karlarla birlikte 

Derken kır otun diliyle

Fısıldar bir dirilişi

Bir serçe mayıs sabahında 

Tak tak vurur tahtaya.”

“Büyükannenin eli bulutların içinde 

En verimli duanın hasadını biçmede

Eski zamanlarda söylenmiş apaçık

Ama gelecek zamanlarda sırra dönüşen 

Yüce erenlerin sözlerinden 

Sözlerin gençleşen hayallerinden 

Kabarmış yeşil damarlı elleriyle 

Alın yazısıyla döğmeli gül devşirmede 

Araştırıyor gözleriyle kuşlukta biriken 

Muştulu kader seslerini

Bir şey olacak biliyorum ileride

……………………………..”

“Ama şimdi bütün bunlar ilerde 

Bahar gelmiş gülü zorlamada 

Bulutun içinde gülün özü döğülmede

Sonra bir yağmurla 

Ufak bir esintiyle

Dökülecek bahçelerin üstüne…”

“Kerpiçte bir değişme var

Ölü tozunda bir doğrulma

Tüyleniyor mezartaşları 

Sızıyor saçaklardan kiremit kanı

Oluklardan akıyor

Dökülmüş çiçek tozlarıyla bulanmış su

Arılar! Arılar! İçeceğiniz su bu su

Kerpiç damlarımızın oluklarından akan 

Baharla karışık su

Eleğim sağma damlaları”.

“Kerpiç kattığım gülle duamla

Kır ortasına saldığım mezarlarımla 

Tabutla değiştireceğim tabiatı 

Cam keser gibi elmasla,

Keseceğim baharın ipliğini

Güneşten gelen iplikleri

Bahar ki hiyeroğlifler yeşil yapraklarda.”

“Yaratılışa dönmüşümdür baharla 

İlk yaratılışa 

Gül saçarım düşmanıma bile 

Bir ilgi var ölenle bulut

Doğanla güneş arasında 

Taş bile çiçeklenir baharda.”

“Kuzuların doğması nasıl beklenirse o ülkede 

Güllerin açması da öyle beklenir gün doğmadan önce

Bahar yağmurları böyle güllere gebe 

İner gökyüzünden bahçelere 

Nişanlarda gül şerbeti içilir

Hastalara gül şurubundan ilaç

Gül bir yeni yıl gibi

Yetişir evlere muştu gibi

Hızır fısıltısı say onu

Buharın salavatı güller

Yer yüzüne gelerek sabahları

Yataklara dökülerek

Aşk ezanını okurlar gençlere”

“Gül açar gül kapanır boyuna gönüllerinde 

Yaşlısıyla genciyle 

Gül taşırlar dünyanın bütün ülkelerine 

Bir tek denizle avunurum o ülkesiz

Deniz ki, gelip çarpınca karaya 

Sanki bembeyaz güller açar dudaklarında 

Güneş ki, doğuda ay ki, gökyüzünde 

Bir işarettir bana 

Unutmamak için o ülkeyi 

Develer çölde neyse geceleri

Ben de öyle saklarım anılarımda o ülkeyi

Bir kere daha doğsam orda doğarım elbet

Batsam orda batmak isterim 

Bir güneş gibi.”

Mesajlarla dolu bu Gül Muştusu’nu dikkatle okuyup nasibimize düşenleri iyi idrak etmemiz  gerekir…