Bütün insan-ı kâmillerin ve başta Peygamberlerin  ve en başta Habîbullah Muhammed Aleyhisselamın (S.A.S.)   ve seviyesine göre her Müslümanın dünyaya gönderiliş gayesini ve hikmetini Diriliş Şâirimiz Sezai Karakoç, rumuzlu ve imâlı ifadelerle şöyle anlatıyor : 

“Bahar gelmiş YUSUF 

Çok düş gördük

GÜL getirilmiş hapishaneye

Çok düş yorumladım ama

Henüz çıkamadık geniş

Ve aydınlık yeryüzüne 

BİR  GÜL  getirilmiş

Ama aşamadık duvarları

Çıkamadık GÜL

Bahar ülkesine

* * *

Sen beni gönderdin

Gülün muştusunu vermek için

İsa’nın doğumuna yaz gibi

Yahya’nın sesini kış gibi

Zekeriya’nın ürpertisini

İnsanlara

Bir bahar aşısı gibi

Taşımak için 

Gülün muştusunu vermek için 

Sen beni gönderdin

Kur’an meşalesini

Dikmek için karanlık dağlara 

Işık saçmak için dört yana

Zeytine yağ

İncire bal vermek için

Gülün muştusunu vermek için 

Dağlara taşlara

Kuşlara balıklara mercana

İnsana

Beni Sen gönderdin

O kış gecesi

Arkamda sönen

Anne baba feneri

At arabasında 

Balyaların üstüne 

O çocuğu Sen çıkardın

Büyük yolculuk için 

Gülün muştusunu vermek için

İsa’daki acımanın zafer tâkını

İnsanı insandaki düşüş makamını

Ve söz toprak olsun

Ekin ekilmeye mahsus

Yeni tohum atılmaya ait

Yeni insan doğsun için 

Toprak olsun

Ah yetiş çocukluğunda çobanlık eden 

Yetiş toprağın yeni mayalanmasına

Yetiş mağaranın ışımasına 

Yetiş Ay’ı ikiye bölen parmaklarında

Yetiş büyük armağancım

Oruç armağancım namaz armağancım

Yetiş uluların İmamı

Yetiş toprağın yeni doğuşuna

İnsanın yeniden 

Dirilme süzülüşüne 

Yetiştir toprak saçan ellerini

Tanrı gücünü görmeyen gözlere 

Saçtığın topraklardan yetiştir bize 

Ey gök yolcusu

Yolculuğunda meleğin kanadı

Mevsimi geçmiş bir GÜL  YAPRAĞI  gibi kuruyan

Yetiş bize kıyamet bildiricisi

Kıyametteki sevinç muştucusu

Yetiş kabaran yeni toprağa

KUR’AN  TOHUMUNU  EKMEK  İÇİN 

GÜL  tohumlarını saç bize

GÜL  bahçesi olan Türbenden

Ve komşun olan Tanrı evin’den

Ve Sevgilin olan ve Sevgilisi olduğun 

Diri Diriltici olanın 

Acımasından bize

Yetiş ayağının tozu olduğumuz Peygamber

Yetiş her zaman diri olan varlığınla 

Yetiş yak lâmbamızı

Yetiş aydınlat karanlığımızı

Yetiş yeşillendir çöllerimizi 

Yetiş dirilt insanımızı

Seni sevenin ismiyle yetiş bize

Yetiştir bize

Günahlarımı kül edecek ateş harmanını

Verim yağmuru insin ülkemize

Mekke’ye Medine’ye Şam’a

Kudüs’e Bağdat’a İstanbul’a

Semerkand’a Taşkent’e  Diyarbekir’e

Yetiş Peygamber imdadı, yetiş

Yetiş Allah’ın izniyle

Yetiştir erlerini

Diriliş bayraklarını taşıyan 

Şehit gömleklerini peşin giymiş 

Ateşten, sudan geçer gibi geçen

Allah önünde her varı yok gören 

Dağların üstünde erip

Kentlere şafaklar gibi ağan 

Küçük askerlerini

Gül diksinler diye yeni topraklarına

İnsanın tâ gönlüne 

Yetiştir erenlerini

Allah’ım 

Âmin!..                (1969)

Gül Muştusu Şairinin 1969’da yazdığı bu şiirin ilham eseri olduğuna inandığım bu ifadelerinde nadas edilmiş dünyaya birer tohum gibi saçılacak adanmış ruhlara pek çok müjdeler olsa gerek…