Doktoru Ahmet’i görür görmez şok oldu. Normalde 27 Şubat’ta başlayacaktı tedavi, 5 Mart’ta başlandı. Engellendiğimizden dolayı gidemedik. Doktor, “Hiç böyle beklemiyordum” dedi. Sonra da, “Ahmet’i birinci tedavide belirli bir aşamaya getirdiğimiz için ikincisine çağırdım. Ama böyle bir durum karşısında şaşırdım. Yeni tümörler var, çocuğun hareketleri kısıtlı, kalçası çıkık, birçok yeri kırık. Kan değerleri düşük. Tedavi sırasında eğer yoğun bakıma alırsak bu vücut bu tedaviyi kaldıramaz” dedi. Bu sefer üzülen ve dünyası kararan ben oldum.

Çok üzgün olduğu gözlenen anne Ataç, “Resmen bir çocuğun hayatıyla oynadılar” diyerek şöyle konuştu:

Açık söylüyorum, Ahmet Burhan bitmek tükenmek bilmeyen zulümlerden dolayı bu durumda. Düşünebiliyor musunuz, İstanbul’da tam uçağa bineceğiz, sedye olduğu için yanımızda sağlık personeli de var, birden polisler geldi, elimden pasaportumu aldı. “Hayır gidemezsiniz, yurt dışına çıkış yasağınız var” dedi. Mahkeme kağıtlarım var, gitmem lazım diyorum… Bütün bunları hasta bir çocuğun yanında söylediler… Ahmet revire geldi, oradan bekleme yerine getirildi. Bütün bu gel gitlerde Ahmet’i bir oraya bir buraya koydular, adeta sürüklediler çocuğu… Çocuğun sağ omuzunu kırmışlar. Bunu Almanya’da öğrendik. Almanya’daki evde, “Anne koluk çok ağrıyor, kolumu kaldıramıyorum” dedi, baktık hiç oynatamıyor. Öğrendik ki, kolu kırılmış. Sadece kolu mu, çocuğumun vücudunda belki onlarca kırık var. Resmen eziyet ettiler Ahmet’ime.”