Araştırma kapsamında kullanılan tüm fare grupları aynı miktarda yağlı yiyecek yedi. Araştırma sonucunda, koku duyusu olmayan fare en fazla yüzde 10 kilo alırken normal koku duyusuna sahip fareler yüzde 100 kilo aldı.

Koku duyusunu kaybetmiş farelerde obezite gibi metabolik bozukluklara yol açan insülin hassasiyeti ve glikoz tepkisi normal seyrederken, aynı şekilde koku duyusu olmayan glikoz intoleranslı obez farelerde normal glikoz toleransının geri kazanıldığı görüldü.

Obez fareler ise koku duyularını kaybettikten sonra diğer farelerle aynı yiyecekleri yedikleri halde kilo vererek ideal boyutlara ulaştı. Bu farelerin kas, organ ya da kemiklerinde herhangi bir hasar meydana gelmedi.

Araştırmacılar, süper koklayıcıların ise diğer gruplardan daha fazla kilo aldığını gördü.

Los Angelas'taki Cedars-Sinai Tıp Merkezinde görev yapan, araştırma ekibinden Celine Riera, "Yeme bozukluğu olan kişiler, yedikleri miktarı kontrol etmekte zorlanıyor ve aşırı iştahlı oluyor. Koku alma nöronlarının yemekten alınan hazzın kontrol edilmesinde çok önemli olduğunu düşünüyoruz. Eğer bu bağlantıyı genişletebilirsek, insanların iştahını engelleyerek gıda alımlarını kontrol etmelerinde yardımcı olabiliriz" değerlendirmesinde bulundu.

Moleküler ve Hücre Biyolojisi Araştırmacısı Andrew Dillin de "Duyu sistemleri metabolizmada önemli rol oynuyor. Alınan kilo sadece alınan kalorilerin ölçüsü değil, aynı zamanda bu kalorilerin nasıl yumuşatıldığıyla bağlantılıdır" ifadesini kullandı.

Öte yandan araştırmanın bir diğer önemli sonucu da koku duyusunun kaybedilmesinin, sempatik sinir sistemiyle bağlantılı stres tepkisi olan noradrenalin hormonunu büyük oranda artırması oldu. Uzmanlar insanlarda bu şekildeki bir artışın kalp krizine yol açabileceği belirtti.

Araştırmanın sonuçları, 'Cell Metabolism' adlı dergide yayımlandı.