Veriler, dünyanın en dokunulmamış tropik ormanlarının Güney Amerika’nın Surinam, Guyana ve Fransız Guyanası’nı kapsayan kuzeybatı bölgelerinde olduğunu gösteriyordu. Peru, Venezuela, Kolombiya ve Kongo Cumhuriyeti’ndeki ormanların çoğu da bu kategoride değerlendiriliyor. Bu ormanlarda tek tük yerli gruplar olması ve avlama yapmaları bu şekilde tanımlanmayı engellemiyor.

Dünya Kaynakları Enstitüsü Orman Programı’ndan Lars Laestadius ve ekibi, uydu verilerini inceleyerek yaptığı araştırmalarda Kanada, Alaska, Sibirya, Borneo, Orta Afrika ve Amazon ormanlarını da ‘el değmemiş’ kategorisine koyuyor. Onların kriteri ise bu fotoğraflarda hasar izine rastlanmaması ve alanın kesintisiz olarak 500 bin hektardan fazla bir alanı kaplaması.

Fakat bazı ‘bakir’ alanlar ortadan kalkma tehlikesiyle karşı karşıya. Tyukavina’ya göre, Kamboçya, Myanmar, Laos, Angola, Papua Yeni Gine ve Paraguay bu nitelikteki ormanlarını hızla yitiriyor.

Endonezya, Malezya, Orta Afrika Cumhuriyeti ve Kamerun’da da benzer bir tehlike gözleniyor. Diğer ülkelerde ise bu ormanların son kalıntıları da yitirildi.

Bugün Bangladeş, Benin, Burkina Faso, Haiti ve El Salvador’da el değmemiş ormanlar 200 hektardan az artık.

Uzaklıkları ve insan yerleşimine uygun olmamaları nedeniyle araştırma kapsamına alınmayan buzlarla kaplı alanlar, tundra, kutuplar ve yüksek dağlar gelecekte de bakir konumlarını koruyacak gibi görünüyor. Bazıları Avustralya’nın iç kesimlerini de bu bölgelere ekliyor.

Okyanuslar da atmosferdeki kirlenmeden ve iklim değişikliğinden etkileniyor. Ayrıca çöp ve plastik parçacıkları sorunu da var. Üstelik okyanusların birbiriyle bağlantılı olması nedeniyle bir noktada çıkan sorun bütün gezegeni etkiliyor.

Yani el değmemiş deniz diye bir şeyden söz edilemez. Ancak avlanmanın yasak olduğu ve daha temiz kalmış, ana karadan uzak denizler arasında Pitcairn Adası, Easter Adası, Palau ve Kermadec bölgeleri sayılabilir.