CHP ve MHP’nin uzlaşısıyla Cumhurbaşkanlığına aday olan ve şimdi MHP’den milletvekilli seçilmesi beklenen Ekmeleddin İhsanoğlu, CHP’den de adaylık teklifi aldığını ilk defa açıkladı.

İhsanoğlu, yüzde 10 barajıyla karşı karşıya olan HDP için de gönlünden geçeni açıkladı: “Meşru yolu deniyorlar; bence ön kapıdan girmek arka kapıdan girmekten daha iyidir.”

Onu AKP’lilere sormak lazım. Polemiğe girmem.

Hayır, hayır. Ağustos seçimlerinden sonra Kılıçdaroğlu ve Bahçeli ile yakın temasım oldu; ziyaretime geldiler, siyasete devam etmeye karar vermem halinde partilerinin açık olduğunu söylediler. MHP’ye gidişimin nedeni, biz bu çizgide bir aileyiz. Ama ben CHP’deki arkadaşların çalışmalarını çok takdirle karşılıyorum.

Evet

Bugün Türkiye’de 2002’deki koalisyon çatırdamıştır. Demokrat Parti, Adalet Partisi, ANAP gibi büyük koalisyonla geldiler. AKP koalisyonuna katılan değişik unsurlar, AKP’yi terk ediyor. Bugün muhafazakâr ve milliyetçi grup terk ediyor. Çünkü 2002’den 2015’e kadar olan sürede parti farklı söylemler geliştirdi. Büyük konsensus içerisinde değil, çekirdek liderliğin hedefleri doğrultusunda gidiliyor. Burada iki büyük kayış var, Türk oylarında MHP’ye, Kürt oylarında da HDP’ye. Ayrıca AKP, iktidar yorgunu bir parti, her yerde olduğu gibi atalet içerisinde. Bir de, iktidarın lider kadrolarında başkalarının iktidara talip olması suç gibi görülüyor. Koalisyonu suç gibi sunulması bana 2. Meşrutiyette, İttihatçı birinin, “Siz iktidarı ele geçirmek istiyorsunuz” diye suçlamalarına verdiği Hürriyet ve İtilaf Partisinin bir mensubunun verdiği yanıtı anımsatıyor. Diyor ki, “İktidarı ele geçirmek suçsa siz suçüstü yakalanmış bulunuyorsunuz.”Bu uzun yıllar iktidarın verdiği bir psikoloji.

Yüzde 18 gösteren yoklamalar var ve bu yükselişte olduğunu gösteriyor. Ama anketler İngiltere’de görüldü ki yanıltıcı. Genel olarak bir dip dalga geliyor; 1950, 1961’de, 1983’te, 2002’deki gibi büyük bir dalganın geldiğini görüyorum ve bu dalganın Türk siyasetinin manzarısını değiştireceği kanaatindeyim.

Gayet tabii.

Çok güzel bir atasözü var. ‘Her vaktin ezanı var’. Bugün seçimlere giderken bundan söz etmek, kamuoyu önünde spekülasyon yapmak doğru bir şey değil. Bütün partilerin hedefi tek başına iktidar olmaktır.

Ben eminim ki adalet her zaman yerini bulmuştur.

Eğer adalet siyasi etki alanının içerisindeyse o zaman insanlar adalete güvenmezler. Ben inanıyorum ki bu adalet her zaman yerini bulacaktır. Biz yaşadık bunu. Bizim neslimiz gördü; şimdi 27 Mayıs’ı yapan hâkimler savcılar nerede? 12 Eylül’den sonra idam kararlarını verenler nerede? 28 Şubat’ta insanları görevlerinden edenler nerede? Toplumun vicdanında mahkûm oldular.

Elbette. Artık Türk vatandaşının yargıya güveni sarsıldı; mahkemelere güven yok. Güven olmayınca adalet olur mu?

Ben buna teknik bakımdan bakacak ehliyete sahip değilim. Hukuk ile şahsi hüküm yürütmek çok farklı. Verilen kararlar, bugün 180 derece farklı oluyorsa, hayatlarından 5-6 sene alınan insanların hayatları bu kadar ucuz olmamalıydı.

Biz bitirdik zannediyordum. Yeter yoruldum.

Ben polemik sevmiyorum. Kimsenin şahsına karşı birşey söylemek istemiyorum. Benim bir devlet terbiyem var; belirli bir seviyede tenkit elbette yapılır. Kampanya sürecinde de ben bunun örneğini verdim. O insanları hayal kırıklığına uğratmak istemem.

 

İki muhalefet partisinin ortak adayı olarak fikirlerimi hür bir şekilde ifade etme hakkına sahiptim. Şimdi tabii MHP gibi milliyetçi bir partinin adayı olarak, herşeyden önce o partinin tüzüğüne sadık kalmak durumundayım. Bu ahlaki bir tavırdır. MHP’nin tüzüğünde der ki; MHP’nin temel zemini meşruiyettir. İkincisi ise milliyetçiliktir ve bazılarının yanıldığı gibi ırkçı bir milliyetçilik değildir. Buradaki milliyetçilik; kapsayıcı, bütünleştiren, herkesi kucaklayan, ırkçılığı reddeden bir anlayış. Bu anlayıştayım. Tabii Türkiye’nin o bölgesinin sorunlarının olduğunu biliyoruz ama bunların kilitli kapılar arkasında, Meclisin dışında yapılması ve iki taraf arasında siyasi pazarlık konusu yapması kabul edilemez.

HDP zaten Meclisin içerisinde ve Meclisin içerisine arka kapıdan giriyor. Yani bağımsız adaylar seçiliyor, bağımsız giriyorlar ve sonra parti grubu kuruyorlardı. Şimdi, yine şahsi görüşüm, parti amblemi altında girmeyi deniyorlar. Meşru yolu deniyorlar; bence ön kapıdan girmek arka kapıdan girmekten daha iyidir.

Yoğun talep, ısrarlı teklif ve görev karşısında hayır diyememek.

Bazı şeyler oldu ama şimdi açmak istemiyorum. Siyaset Türkiye’de sırf meydanlarda yapılmıyor. Bir de arka planları var. Ben bu arka plandaki meseleleri kamuoyunun gündemine getirmek istemiyorum çünkü çok hassas bir seçim döneminden geçiyoruz. Elbette bir gün bütün bunlar, gerek 10 Ağustos, gerek sonrasındakiler elbet ortaya çıkacaktır. Hiçbir şey gizli kalmıyor. Onun da zamanı geleceğine eminim.

Şahsıma ait benim kurduğum müesseseler ile ilgili

Artık daha fazla sormayın.

Lütfen daha fazla sormayın. Bunun uluslararası yansımaları olacaktır. Bu karmaşa içinde bunu ortaya koymanın gereği yok.

İki partinin uzlaşısı tarihi bir anlam taşıyor. Türkiye’de demokrasi talebinin her şeyin üstünde olduğunu ve uzlaşma zemininin var olduğunu gösteriyor yapılan kutuplaşma, zıtlaşma taleplerine rağmen. Evet yarışı kaybettik ama bu yarışın nasılne zaman yapıldığını, süresini, imkânları, karşısında bizim sağladığımız 8.5 milyon lirayla yürüttüğümüz ufak bir kampanya ile yüzde 38,5 oy aldık. Sandıklara başka tesirlerin yapıldığını herkes biliyor.

Yıpratmada ölçü tanımadılar. Ha bir ay önce, ha bir ay sonra çünkü yapılan iftiralar o kadar temelsizdi ki; babam-annem ailem, evlatlarımla, tahsilim ile ilgili; casus olmamdan tutun Coca Cola’ya kadar. Hayatını İslamiyetin hizmetine veren bir insan bazı yerlerde gidip benim islam düşmanı, Kuran düşmanı olduğumu söyleyerek, kamuoyunu sahte resimlerle yanılttı.

Kaynak: Cumhuriyet