İkinci görüşe çocuklarla gidiyor Sunay Hanım, Oğuz Usluer biraz toparlanmış. Oğuz Bey çocuklar etkilenmesin diye avluda nasıl top oynadıklarını, yatıp dinlendiğini anlatıyor. Küçük çocuk çıkışta başlıyor ağlamaya “Babam bizsiz otele gitti” diye.

“Normal bir hayatımız varmış gibi oynuyorduk birbirimize, ne zaman ki Oğuz Güven içerden çıktı ve Usluer’in sabırlı ve metanetli olduğunu söyledi. O zaman rahatladım.” Sunay Hanım “Yoksa” diyor “Görüşlerde oynuyoruz birbirimize.”

“Çocuklar haftalık yaptıkları işler için ‘Babamıza anlatacak şeyler biriktiriyoruz’, diyorlar. Yolda konuşuyoruz ne anlatacağız ne konuşacağız.”

Anlatılacak her hikaye çok önemli, küçük kendi kendine bisiklet sürmeyi öğrenince koşarak gitmiş Silivri’ye ve anne yolda tembihlenmiş, ‘Bunu ben söyleyeceğim babama sakın söyleme.’ Normalde kapalı görüş şartları çocuk psikolojisi açısından çok ağır ve götürmek istemiyorum. Onlar da o ortama girmek istemiyorlar artık.”

Şartların gittikçe nasıl ağırlaştırılmaya çalışıldığını ve amacın moral bozmak olduğunu anlatıyor Sunay Hanım. Eskiden çocuklarla buluşmaya gelirken getirdiği çikolatalar engellenmiş Oğuz Usluer’in, “Çocuklar açık görüşte Oğuz’un üstüne atlayıp elindekileri alıyorlardı. Oğuz geldi bu kez poşet yok benim küçük ağlamaya başladı ‘Niye hiçbir şey getirmedin?’ diye. Onun derdi başkaydı amcası berbere götürmüş saçını kestirmişti, ‘babası saçın güzel olmuş’ demedi. O gün fark ettim Oğuz kendini çok zor tuttu, moraliyle karakteriyle oynuyorlar insanın.”

En son renkli ve üzerinde herhangi bir şey yazan tişörtleri toplamışlar. Bir görüşe giderken alınan tişörtün üzerine aile fertleri kumaş boyasıyla el izlerini bırakmışlar. “Onu toplamışlar bu son yasakla, Oğuz ‘Ona iyi bak o benim için çok değerli’ diyor. O da bana zeytin çekirdeklerinden kolye yaptı. Biz dik duracağız.”

-Duruşma esnasında yanınızda bir tutuklu yakını kendini kaybetti ve gözyaşları içindeydi. Gidip ona peçete buldunuz. Teselli ettiniz.

“Silivri’ye ilk gittiğimde hiç kimse birbirine değmemeye çalışıyordu. Sanki aynı cenderenin içinde değilmişiz gibi duruşmalarda da öyleydi. Evet çok karman çorman bir torba tamam fikrimiz zikrimiz farklı ama acımız ortak geri planda aileler aynı şeyi yaşıyor. O ağlıyorsa ben de aynı acıdan içten içe ağlıyorum… Ve kadına peçete bulmak zorundayım ben ağlamamak için.”

“Türkiye’de hukuk varmış gibi uğraşıp savunma hazırlayacak motivasyonumuz bile yoktu. Oğuz başından beri ‘Bunlar siyasi davalar ve siyasi yolda ilerler’ diyordu. Onun rahatlığı var. 12 Eylül sonrası da böyle diğer dönemlerde de bunlar hukuk yoluyla değil siyasi süreçlerde çözüldü.” diyor.”

“Böyle bir saçmalık olmaz” üzerinden savunma yapmıyor kimse, “Ben bu saçmalığın içinde olmamalıyım” diye savunma yapıyorlar. Oğuz hakkındaki deliller en saçma olanlar ona kalsa ama biz savunmamızda bu yola gitmemeye çalıştık.”