Cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde ve sonrasında, Ağustos ve Eylül 2014’te kararsızlar ve cevapsızlar dağıtıldığında AKP’nin oyu yüzde 50 idi, 2011 seçim sonuçlarının aynısıydı. AKP’nin oylarında ekimden itibaren sürekli ve düzenli düşüş gözlemledik. Oyları şubatta yüzde 43,1’e, martta 41,8’e indi. Uzun yıllardan sonra ilk defa AKP’nin oyunu yüzde 42’ye düşmüş olarak gördük. Çok ciddi bir ekonomik kriz, bir iç karışıklık olmamasına rağmen 8 puanlık düşüş yaşandı. Bu genel oylar içinde yüzde 16’lık değişime tekabül eder. Gezi olaylarının yaşandığı dönem dahil şu ana kadar bulduğumuz en düşük, en dip nokta.

Durma noktasına geldiğini düşünmüyorum, düşmeye devam edeceği izlenimi ediniyorum.

AKP’ye ekonomik nedenler ve istikrar gerekçesiyle oy veren ancak AKP çekirdek kadrosuyla ideolojik ilişkisi ve gönül bağı olmayan 10 puanlık bir kitle var. Bunlar AKP’nin ekonomiyi daha iyi yönetebileceğini düşünen ve ülke bütünlüğü konusunda yüksek hassasiyetleri olan kitleydi. Şimdi, onlar siyasal ve ekonomik istikrarı dikkate almadan AKP’yi terk ediyor. İstikrarsızlık korkusu ikinci plana itildi. Son yıllarda yaşanan siyasi gelişmeler ve iktidarın yönetim tarzı bu kitlenin büyük kısmı için kabul edilebilir olmaktan çıktı. Son 7 ayda AKP’den kopan 8 puanlık kitlenin, yaklaşık 4,5-5 puanının  MHP’ye, 2 puanının HDP’ye, bir puanının SP ve BBP’ye gittiğini görüyoruz. AKP’den ayrılanlarda CHP’ye dikkate değer bir geçiş yok. Büyük kısmının gittiği yer MHP olduğuna göre, onların çoğunun milliyetçi, muhafazakâr olduğunu ve Kürt olmadığını söyleyebiliriz. AKP, son yıllardaki söylemleri ve tavrıyla merkez parti kimliğini sağa kaydırdı. Kürt kökenli seçmenlerin de ayrıldığına şahit oluyoruz. Mesela, Kürt olmayan seçmen kitlesinin HDP’ye yönelimine bakıldığında, bu insanların HDP’ye gitmeleri, AKP ve Erdoğan karşıtlığından kaynaklanıyor. Giderek artan bir AKP ve Erdoğan karşıtlığı var. Bütün bunlar, “İstikrar nedeniyle AKP’de kalmalıyız” algısının kırılmaya başladığını gösteriyor.

(...)