İtalya, son yılların en kitlesel eylemlerinden birine sahne oldu. USB, Cub, Adl ve Sgb taban sendikalarının çağrısıyla ülke genelinde genel grev ilan edildi. Eylemin temel gerekçesi, İtalya hükümetinin Filistin devletini tanımaması ve İsrail ordusuna büyük miktarda silah satışıyla süren soykırıma ortak olduğu iddiası oldu.

Genel grev, stratejik sektörleri durma noktasına getirdi. Toplu taşıma, demiryolları, limanlar, eğitim kurumları ve sağlık hizmetleri büyük ölçüde aksadı. Protestolar, “sivillerin öldürülmesinde sorumluluk sahibi bir hükümete karşı halkın sesi” olarak tanımlandı.

Limanlarda mobilizasyon dikkat çekti. Livorno’da Varco Valessini girişinde göstericiler nöbet tuttu, kamyon ve otobüs geçişleri yavaşladı, bazı noktalarda tamamen durdu. Cenova’da iki liman girişi tamamen kapatıldı. Marghera’da hükümetin politikalarını eleştiren pankart asmak isteyen eylemcilere polis tazyikli su ile müdahale etti. Trieste’de de liman girişleri göstericilerin baskısıyla felç oldu. Protestolar özellikle İsrail’e silah sevkiyatının yapıldığı limanlarda yoğunlaştı.

Demiryolu ulaşımı da grevden ağır şekilde etkilendi. Milano Merkez İstasyonu işgal edildi, barikatlar kuruldu, polisle çatışmalar yaşandı. Roma’daki terminal güvenlik gerekçesiyle kapatıldı. Bölgesel hatlarda uzun gecikmeler ve iptaller yaşandı. Napoli, Torino ve Bologna’da ray işgalleri, otoyol blokajları ve sokak çatışmaları devam etti.

Roma’da Piazza dei Cinquecento’dan Porta Maggiore’ye kadar uzanan yürüyüşte 20–30 bin kişi hükümetin politikalarını protesto etti. Palermo’da yaklaşık 20 bin öğrenci ve öğretmen kortej oluşturdu. Milano, Bologna, Napoli, Trieste ve Marghera’da liman ve yol blokajları, barikatlar ve polis müdahaleleriyle eylemler sürdü.

Gösterilerde en sık yükselen slogan “İşbirliğe Hayır” oldu. Sendikalar ve eylemciler, hükümetten özellikle İsrail’e silah sevkiyatının durdurulmasını talep etti.