Artı Gerçek sitesinden Onur Dalar'ın haberine göre Rawest Araştırma Şirketi 23 Haziran seçimlerine yönelik bir saha araştırması yaptı. Araştırmada ilginç bulgular var.

Araştırmanın sonuç raporunda en çok dikkat çeken şeylerden biri; HDP’li Kürt seçmenin Ekrem İmamoğlu’nun kazanması ihtimalinin 31 Mart’a göre çok daha fazla artması sebebiyle İmamoğlu lehine sandığa gitme eğiliminin artacağı yönündeki gözlem. Tersinden bakacak olursak ‘Nasıl olsa kazanırlar’ yönündeki algının yıkılması, kararsız seçmeni muhalefet lehine motive ediyor. Bir diğer sonucu da iktidar partisinden çıkar odaklı beklentinin azalması yönünde oluyor.

Rawest’in saha sonuçlarına göre; İstanbul’da yaşayan daha önce AKP’ye oy vermiş Kürt tabanda Binali Yıldırım lehine artış, HDP’li tabanda İmamoğlu lehine gözlemlenen artışa göre çok daha az oranda gözüküyor. Yani İstanbul’da yaşayan 1.5 milyon Kürt seçmenin oyları göz önünde alındığında İmamoğlu, Yıldırım ile arasındaki farkı kendi lehine açıyor.

Rawest’in sonuç raporu Binali Yıldırım’ın Kürtlere yönelik son dönemlerdeki söylemlerinin ‘ikircikli’ görüldüğünü ve hatta yer yer ters teptiğini söylüyor. 

Artı Gerçek’e konuşan Rawest Araştırma Müdürü Esir Girasun AKP’ye daha önce oy vermiş Kürtlerin memnuniyetsiz olmalarının sebeplerini şu sözlerle özetliyor:

“Kürt taban, İstanbul’da kendini halen büyük oranda gurbette hissediyor. Siyasal tercihlerini büyük oranda bu motivasyon oluşturuyor. Yerel yönetimlerde zayıf temsil edilmeleri de bu ‘ötekileşme’ duygusunu kuvvetlendiriyor.”

Girasun’un Artı Gerçek’in sorularına verdiği yanıtlar şöyle:

-AKP içindeki Kürtler, Kadir Topbaş görevden alındığından beri bürokrasinin ve ihalelerin Karadeniz lobisince ele geçirildiğini söylüyorlar ve bundan çok şikâyetçiler. Parti içinde Kürtler olarak daha fazla emek vermelerine, daha fazla fedakârlık yapmalarına rağmen daha az temsil edildiklerini ve kritik noktalara çok daha zor getirildiklerini söylüyorlar. AKP – MHP ittifakı, MHP’lilere bürokraside verilen kadrolar da bu noktada aynı rahatsızlığı yarattı.

Ekonomik refah da ortadan kalkınca AKP’li Kürtler açısından memnuniyetsizlik daha da arttı. Eskiden ekonomik refah AKP’li Kürtler açısından kimlik baskısına rağmen AKP’yi tahammül edilebilir kılıyordu. Şimdi bu da büyük oranda ortadan kalktı.

AKP Kürt bölgesindeki bütün belediye başkanlarını, ilçe başkanlarını ve kadrolarını bu memnuniyetsizliği gidermek için İstanbul’a getirdi. Ancak bu kişiler bunu mecburi bir görev olarak görüyor. Bu ekiplerin çalışma motivasyonu az. Kürt seçmende de karşılıkları olmadı. Hatta Kürt seçmen bu çalışmanın Saray’ın gözüne girmek için yapıldığını söylüyor. HDP’li Kürtleri ikna edecek yeteneğe sahip değiller. Seçmendeki karşılığına baktığımızda seçimin iptal gerekçesini AKP’li Kürtlere anlatamadıklarını görüyoruz. Bu noktada da inandırıcı olamadılar.

AKP’nin İstanbul’da alacağı yenilgi bu yönden bakıldığında Kürt bölgesinde de hissedilecek. Yani toptan bir yenilgi olacak. Kürt bölgesindeki etkileri de sarsılacak.

Bu seçimde HDP’nin çağrısı olmasaydı dahi İmamoğlu’na yönelik bir destek olurdu. Ama bu denli büyük olmazdı. Ekrem İmamoğlu Kürtler açısından bir siyasi bir figür değil, daha çok bir uzlaşının adayı. HDP’nin işaret etmediği bir durumda böyle büyük bir destek zor gözüküyor.

Ama 2014’den bu yana daha önce CHP’ye oy vermiş ve HDP’ye kayan Alevi Kürtler yeniden CHP’ye kayabilir. CHP bir iktidar alternatifi haline gelirse HDP bu kitlesini CHP’ye kaybedebilir. Bu da HDP’nin dezavantajı olarak gözüküyor.

Süreçte avantajı ise AKP’ye oy vermiş Kürt gençlerindeki HDP’lileşme eğilimi. AKP’nin Kürt meselesindeki tavrı Kürt gençlerini HDP’ye doğru çekiyor.”