Güç ve iktidar ilişkisinde adalet kavramına vurgu yapan ve AK Parti'nin uygulamalarına üstü kapalı eleştiriler getirdiği fark edilen Metiner, "Güç, adaletin emrinde olmalı. Koşulsuz bir biçimde hem de. Adaletin emrinde olmayan bir güç veya başka bir deyişle salt adaletin tecellisi için kullanılmayan bir güç, akla hayale gelmeyen türlü zalimliklerin keskin kılıcına dönüşür... Kendini makamından veya malından dolayı Allah’ın diğer kullarından üstün gören birini gördüğünüzde biliniz ki o nefsini şeytana kaptırmış tehlikeli bir yaratıktır. İnsan suretindeki şeytanların en karakteristik vasfı, kendini sadece merkeze alan ve her şeyin merkezine kendini oturtan bir kibre sahip olmalarıdır. Bu tür insanların eline güç geçtiğinde Nemrutlaşırlar, Fravunlaşırlar" dedi.

İşte Mehmet Metiner'in imalarla dolu yazısı şu şekilde:

"Güç, insanı zehirler.

Tıpkı şöhret gibi.

Başkasının emrinde olmayan güç, zamanla sahibini acımasız bir yaratığa dönüştürür.

Güç, hakkın emrinde olmalı ki haklılar en güçlü olabilsinler.

Güç sahiplerinin hakkı ve haklıları ezdiği her yerde güç insan kanından ve emeğinden beslenen bir canavardan farksızdır.

Güç, adaletin emrinde olmalı.

Koşulsuz bir biçimde hem de.

Adaletin emrinde olmayan bir güç veya başka bir deyişle salt adaletin tecellisi için kullanılmayan bir güç, akla hayale gelmeyen türlü zalimliklerin keskin kılıcına dönüşür.

Güç elbette gereklidir.

Adaleti gerçekleştirmek için.

Haksızlığı sonlandırmak için.

Herkese hakkını vermek için.

Adalet de özde o değil mi?

Hak ettiğine eksiksiz hakkını vermek.

Allah’ın hukukuna da kulların hukukuna da koşulsuz bir biçimde riayet etmek.

Bunu sağlayan güç, milletin de hizmetinde olan bir güçtür.

Kendini milletin üstünde gören bir kibir budalası gördüğünüzde biliniz ki o kişi gücün zehrine yakalanmış biridir.

Kendini makamından veya malından dolayı Allah’ın diğer kullarından üstün gören birini gördüğünüzde biliniz ki o nefsini şeytana kaptırmış tehlikeli bir yaratıktır.

İnsan suretindeki şeytanların en karakteristik vasfı, kendini sadece merkeze alan ve her şeyin merkezine kendini oturtan bir kibre sahip olmalarıdır.

Bu tür insanların eline güç geçtiğinde Nemrutlaşırlar, Fravunlaşırlar.

Kendilerini yeryüzünün tanrısı gibi görürler.

Her şey kendini üstün görmekle başlar.

Güç, bu üstünlükçü anlayışı bir iktidar biçimine dönüştürdüğünde kıyıcı bir makineye dönüşür.

Ruhsuz, yüreksiz ve merhametsiz bir canavara…

Gücü hak ile terbiye etmesini bilmezseniz o güç sizi insan suretindeki şeytana dönüştürür.

Güç, ayartıcıdır.

Güce eriştiğinizde insanlar etrafınızda pervane olurlar.

Övgüler arş-ı alaya ulaşır.

Yaltaklanmalar gırla gider.

Öyle ki olağan hayatın bir parçasına dönüşür.

Bir süre sonra gayrısını kendinize yöneltilmiş bir tehdit gibi algılarsınız.

O yüzden rahmani güç sahipleri etrafının kimlerden oluştuğuna dikkat ederler.

Etraflarının giderek hep övgüyü ve yaltaklanmayı marifet bilenlerce, dahası ve en önemlisi kendi nefislerini kutsallık mertebesinde yüceltenlerce dolduğunu gördüklerinde müdahale etme gereği duyarlar.

Güç sahiplerini gücün kendisi kadar güçten nemalanmaktan başka kutsalı olmayan insanlar da azdırır.

O yüzden rahmani güç sahipleri etrafındakileri gerektiğinde kendisini cesaretle, hikmetle ve nezaketle eleştirmesini bilen kişilik sahibi insanlardan oluşturur.

Ölümlü bir dünyada imtihan için bulunuyoruz.

Ölümsüz değiliz hiçbirimiz.

Yerin altı ibretlik kişilerle dolu.

Tarih kitapları gücü kendi şahısları için şeytanlaştıran zorbaların ibretimiz anlatılarıyla dolu.

“Kabristanları ziyaret ediniz!” diyen aziz Peygamberimiz’in (sav) öğüdü üzerinde düşünmemiz lazım.

Faniyiz hepimiz.

Arkamızda hoş bir seda bırakıp gitmişsek ne ala.

Güç bir imtihan aracıdır.

Sizi cennete de götürür cehenneme de.

O yüzden güç ilişkileri üzerinde tekrar tekrar düşünmemiz lazım.

Gücün şehvetine yenik düşenlerin ötesi de hayrolmaz.

Unutmayalım zinhar: Ölüm var. Er geç hepimize ulaşacak bir ölüm var.

Kul hakkıyla öteye gitmemek lazım."